کوه اورست

کوه اورست با نام نپالی ساگارماتا (सगरमाथा به معنی سر آسمان) و نام تبتی چومولونگما بلندترین کوه کرهٔ زمین است. ارتفاع قلهٔ آن از سطح دریا برابر با ۸٬۸۴۸ متر (۲۹٬۰۲۸ پا) می باشد. این کوه در رشته کوه های هیمالیا در مرز منطقهٔ ساگارماتای نپال و تبت در کشور چین قرار گرفته است.
فهرست کوه های آسیا
اوخوس دل سالادو
در سال ۱۸۵۶، در طرح نقشه برداری مثلثاتی بزرگ هند، برای اولین بار ارتفاع قله اورست –که در آن زمان با نام قله ۱۵ شناخته می شد- به مقدار ۸٬۸۴۰ متر گزارش شد. در سال ۱۸۶۵، نام انگلیسی رسمی اورست توسط انجمن سلطنتی جغرافیا بنابر توصیه نامه اندرو واگ، رئیس وقت ممیزی بریتانیا در هندوستان انتخاب شد. این نام از به خاطر جرج اورست، و علی رغم مخالفت خود او، انتخاب شد. واگ نمی توانست یک نام محلی و عمومی را پیشنهاد کند، چرا که در آن زمان امکان دسترسی افراد بیگانه به تبت و نپال وجود نداشت. با این حال، نام چامولونگما برای قرون متمادی در میان تبتی ها و نپالی ها رایج بود.
قله اورست توجه بسیاری از کوه نوردان در تمام رده ها را جلب کرده است. از کوه نوردان حرفه ای و مجرب تا کوه نوردان مبتدی که مایل به پرداخت مبالغ قابل توجهی هستند تا توسط کوه نوردان حرفه ای راهنمایی شوند و صعودی کامل و موفقیت آمیز را رقم بزنند. با وجودی که مسیر استاندارد صعود این کوه، حاکی از عدم احتیاج به تجهیزات و حربه های حرفه ای و دشوار است (صعود به قله های هشت هزار متری دیگر از قبیل کی۲ و نانگا پاربات بسیار دشوارتر است)، عوامل خطر آفرین طبیعی از قبیل بیماری ارتفاع، بادهای شدید و آب و هوای نامطلوب نیز وجود دارند. تا انتهای فصل کوه نوردی سال ۲۰۰۷، ۳٬۶۷۹ صعود به قله از سوی ۲٬۴۳۶ نفر انجام گرفت. بر طبق آمار ثبت شده، اورست جان ۲۱۰ نفر را گرفته است که علاوه بر آن هشت نفر نیز بر اثر طوفانی شدید در سال ۱۹۹۶ جان خود را از دست دادند. همچنین شرایط نا به سامان ناحیه مرگ باعث می شود سقوط افراد باعث از بین رفتن آن ها شود.
در سال ۱۸۰۸، کشور انگلیس طرح نقشه برداری مثلثاتی بزرگ هند را به منظور شناسایی مکان و نام های بلندترین کوه های جهان آغاز نمود. در ابتدا تیم نقشه برداری با حمل یک تئودولیت (دوربین نقشه برداری) غول پیکر ۵۰۰ کیلویی (که برای حمل آن احتیاج به ۱۲ نفر بود) رفته رفته به سمت شمال حرکت کردند تا ارتفاعات را تا حد امکان اندازه گیری کنند. تیم مذکور سرانجام در دهه۱۸۳۰ به دامنه های رشته کوه های هیمالیا رسید. با این وجود کشور نپال به علت داشتن سوءظن تجاوز سیاسی و دیگر احتمالات موجود از ورود تیم استعماری انگلیس به این کشور جلوگیری کرد. همچنین تمام تلاش ها و درخواست های تیم نقشه برداری با شکست مواجه شد.