خواهر خوانده
خواهر گیر
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خواهرگیر. [ خوا / خا هََ ] ( اِ مرکب )خواهرخوانده. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) :
از دگر سو چون خلیل اللَّه دروگرزاده ام
بود خواهرگیر عیسی مادر ترسای من.
از دگر سو چون خلیل اللَّه دروگرزاده ام
بود خواهرگیر عیسی مادر ترسای من.
خاقانی ( از آنندراج ).
کلمات دیگر: