<div class="boxBd">خوب گوی. ( نف مرکب ) سخن خوب گوینده. شیرین زبان. خوش مقال. خوش سخن. خوبگو : <br>سپهبد چنین دادپاسخ بدوی <br>که ای شاه نیک اختر خوبگوی.<div class="au">فردوسی.</div>چنین گفت خودکامه بیژن بدوی <br>که من ای فرستاده خوبگوی.<div class="au">فردوسی.</div>فرستاده یی را بنزدیک اوی <br>سرافراز و بادانش و خوبگوی.<div class="au">فردوسی.</div>کسی که ژاژ دراید بدرگهی نشود<br>که خوب گویان آنجا شوند کندزبان.<div class="au">فرخی.</div></div>

خوب گوی. ( نف مرکب ) سخن خوب گوینده. شیرین زبان. خوش مقال. خوش سخن. خوبگو : سپهبد چنین دادپاسخ بدوی که ای شاه نیک اختر خوبگوی. فردوسی. چنین گفت خودکامه بیژن بدوی که من ای فرستاده خوبگوی. فردوسی. فرستاده یی را بنزدیک اوی سرافراز و بادانش و خوبگوی. فردوسی. کسی که ژاژ دراید بدرگهی نشود که خوب گویان آنج

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">سخن خوب گوینده شیرین زبان</div>

سخن خوب گوینده شیرین زبان

خوب گوی

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا