دهان گشودن . باز کردن دهان .
دهان گشادن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
دهان گشادن. [ دَ گ ُ دَ ] ( مص مرکب ) دهان گشودن. باز کردن دهان. ( یادداشت مؤلف ). شحر [ ش َ / ش ِ ]. فغر. ( منتهی الارب ). تشاخس. ( منتهی الارب ) :
این عجب بلبل که بگشاید دهان
تا خورد او خار را با گلستان.
این عجب بلبل که بگشاید دهان
تا خورد او خار را با گلستان.
مولوی.
|| کنایه است از آغاز به تکلم کردن. ( یادداشت مؤلف ).کلمات دیگر: