کهنه پوش پوشنده لباس کهنه
خلق پوش
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خلق پوش. [ خ َ ل َ ] ( نف مرکب ) کهنه پوش. پوشنده لباس کهنه. || کهنه پوش از درویش و صوفی :
یکی خوبروی و خلق پوش بود
که در مصر یک چند خاموش بود.
یکی خوبروی و خلق پوش بود
که در مصر یک چند خاموش بود.
سعدی ( بوستان ).
کلمات دیگر: