شکر گفتار شکر لهجه
شکر نطق
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شکرنطق. [ ش َ ک َ ن ُ ] ( ص مرکب ) شکرگفتار. شکرلهجه :
کو شکرنطقی که از شکّر زبانش هر زمان
نحل از آب چشم بر آب دهن بگریستی.
کو شکرنطقی که از شکّر زبانش هر زمان
نحل از آب چشم بر آب دهن بگریستی.
خاقانی.
و رجوع به مترادفات کلمه شود.کلمات دیگر: