عنبر فکننده آنچه عنبر بیفکند
عنبر فکن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
عنبرفکن. [ عَم ْ ب َ ف َ / ف ِ ک َ ] ( نف مرکب ) عنبرفکننده. آنکه عنبر بیفکند. آنکه عنبر بیندازد :
گاوی کنند و چون صدف آبستن اند لیک
از طبع گوهرآور و عنبرفکن نیند.
گاو عنبرفکن از طوس به دست آرم لیک
بحر اخضر نه به عمان به خراسان یابم.
خر بربط بریشمین افسار.
گاوی کنند و چون صدف آبستن اند لیک
از طبع گوهرآور و عنبرفکن نیند.
خاقانی.
- گاو عنبرفکن ؛ ماهی عنبر. عنبرماهی : گاو عنبرفکن از طوس به دست آرم لیک
بحر اخضر نه به عمان به خراسان یابم.
خاقانی.
گاو عنبرفکن برهنه تن است خر بربط بریشمین افسار.
خاقانی.
کلمات دیگر: