کلمه جو
صفحه اصلی

عنان پیچیدن

فرهنگ فارسی

باز گشتن روی برتافتن

لغت نامه دهخدا

عنان پیچیدن. [ ع ِ دَ ] ( مص مرکب ) بازگشتن. روی برتافتن. پشت بدادن :
جهاندار کآواز ایشان شنید
عنان را بپیچید و زانو کشید.
فردوسی.
نپیچید ازین رفتن از من عنان
نترسد اگر دشمن آید دمان.
فردوسی.
عنان به که پیچم از آن پیشتر
که ایشان ز ما بازپیچند سر.
نظامی.
چو از خسرو عنان پیچید بهرام
به کام دشمنان شد کام و ناکام.
نظامی.
|| منحرف کردن. بسوی دیگر بردن. از راه بگرداندن :
گریوه بلند است و سیلاب سخت
مپیچان عنان من از راه بخت.
نظامی.
روزی بپای مرکب تازی درافتمش
گر کبر و ناز بازنپیچد عنان دوست.
سعدی.
در و دیوار نتواند عنان سیل پیچیدن
که منع از کوچه گردی میکند دیوانه ما را.
صائب ( از آنندراج ).
- عنان از عنان کسی نپیچیدن ؛ ترک او نگفتن. از همراهی با او دست برنداشتن. از او کرانه نکردن :
عنان از عنانت نپیچم براه
خرامان بیایم بنزدیک شاه.
فردوسی.
- عنان بر چیزی پیچیدن ؛ روی بدان سوی آوردن :
ایاز آن فتنه را چون در قفا دید
عنان بر جلوه خورشید پیچید.
حکیم زلالی ( از آنندراج ).


کلمات دیگر: