ستوری که شانه و کفلش بر آمده و کمرش فرو رفته باشد .
چال پشت
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
چال پشت. [ پ ُ] ( ص مرکب ) ستوری که شانه و کفلش برآمده و کمرش فرورفته باشد. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به چاک پشت شود.
گویش مازنی
/caale pasht/ فرد تنبل و از زیر کار دردو
فرد تنبل و از زیر کار دردو
کلمات دیگر: