نشتر

( اسم ) ۱ - آلت فلزی نوک تیزکه فصادان و جراحان بجایی از بدن فرو برند تا خون یا چرک بیروین آید : آلت فصد . ۲ - چوب نوک تیزی که خر و گاو را بدان رانند : نیش سک .

(نِ تَ ) (اِ. ) نک . نیشتر.

نشتر. [ ن ِ ت َ ] ( اِ ) نیشتر،کردی : نشتر ، گیلکی : نیشتر ، معرب آن : نشتر، آلتی فلزی سرتیز که برای فروکردن در گوشت به کار برند تا خون و ریم بیرون آید. ( حاشیه برهان قاطع چ معین ). مخفف نیشتر است به معنی آلت فصد کردن. ( غیاث اللغات ) ( از آنندراج ) ( از برهان قاطع ). نیشتر. نیش. ابزاری که بدان فصد می کنند. ( ناظم الاطباء ). مفصد. تیغ. تیغ فصاد. مبضع. رایشة. مبطة. ( یادداشت مؤلف ) :
گفت فردا نشتر آرم پیش تو
خود بیاهنجم ستیم از ریش تو.مهره ناچخ بکوبد مهره های گردنان
نشتر ناوک بکاود عرقهای سهمگین.نباتهاش تو گفتی که کژدمانندی
گره گره شده و خارها بر او نشتر.ای گشته نوک کلک سخنگویت
در دیده مخالف دین نشتر.یکی برگ او بیرم و شاخ بسد
یکی برگ او کژدم و شاخ نشتر.بر سر رگهای بازوی رباب
نشتر راحت رسان آخر کجاست.قطره ای خون نماند در رگ دل
نشتر غمزه قزل چه خوری.ماهی و جوزا زیورت وز رشک زیور در برت
از غمزه چون نشترت مه خون جوزا ریخته.ریحان هر سفالی بی کژدمی نبینم
جلاب هر طبیبی بی نشتری ندارم.چون شب آمد همه را دیده بیارامد و من
گفتی اندر بن مویم سر نشتر می شد.چو بر خود نداری روا نشتری
مکش تیغ بر گردن دیگری.به عرق مرده مزن از برای خون نشتر.- امثال :
نشترش بزنی خونش درنمی آید.
|| نیش :
چون خانه زنبور شد این خسته دل من
و آن غمزه غماز تو چون نشتر زنبور.اسد از سهم ناخنان ریزد
عقرب از بیم نشتر اندازد. || سُک. ( یادداشت مؤلف ). سیخونک :
پرخاش مکن سخن بیاموز
از من چه رمی چو خر ز نشتر.|| دندان ناب. نیشتر. نیش. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به ناب به معنی دندان پیشین شود.

= نیشتر