ربوه

ربوه پشته بلندی، توده بلند، قسمتی از زمین که از اطرافیان خود بلندتر باشد، و جمع آن " رُبی " می باشد، گفتند در نزدیکی دمشق است، در لحف کوهی در دامنه آن نهری خلاب جایی است که " نهر بردی " می نامند، آبش بسیار شیرین و گوارا است. در نزدیکی این نهر مسجدی وجود دارد که عمده آن بلند و بسیار زیباست، در بغل این مسجد نهری جاری است بنام نهر یزید، آب این نهر در ساقیه " برکه " می ریزد، و سپس از بغل مسجد ادامه می یابد، در بغل مسجد از سمت شمال اشکفتی وجود دارد، مردم اعتقاد دارند که عیسی پیغمبر در این غار به دنیا آمده است. بعضی از پیشنیان گفتند که " ربوه " در یک فرسخی بالای دمشق قرار دارد. و بهترین جای دنیاست، و گفتند که در دنیا جایی به خوش هوائی و آب شیرین و خضره که مانند ربوه باشد وجود ندارد.
کتاب: " معجم البلدان " نوشته: یاقوت الحموی.
ترجمه: محمد محمدیان کوخِردی .

[ویکی الکتاب] معنی رَبْوَةٍ: زمین خوبی که گیاه در آن بسیار سبز میشود و نمو میکند
معنی مَّعِینٍ: آب جاری بر روی زمین (در عبارت"وَءَاوَیْنَاهُمَا إِلَیٰ رَبْوَةٍ ذَاتِ قَرَارٍ وَمَعِینٍ:هر دو را به سرزمینی بلند که جایی هموار و چشمه سار بود منزل دادیم ")-زلال (کلمه معین در نوشیدنیها به معنای آن نوشیدنی است که از پشت ظرف دیده شود ، مانند آب و شرا...
ریشه کلمه:
ربو (۲۰ بار)

«رَبْوَه» از مادّه «ربا» به معنای زیادی و افزایش است و در اینجا به معنای سرزمین بلند می باشد.