بودا گرایی

بوداگرایی[۱] دین و فلسفه ای مبتنی بر آموزه های سیدارتا گوتاما[۲] که در حدود ۵۶۶ ( پیش از میلاد ) تا ۴۸۶ ( پیش از میلاد ) می زیسته، است. [نیازمند منبع]
بوداگرایی به تدریج از هندوستان به سراسر آسیا، آسیای میانه، تبت، سریلانکا، آسیای جنوب شرقی و نیز کشورهای خاور دور مانند چین، مغولستان، کره و ژاپن راه یافت. بوداگرایی به عنوان دین پاکان[۳] در نظر گرفته می شد و یکی از ادیان شرمنی موجود است و با ۳۵۰ میلیون پیرو یکی از ادیان اصلی جهان به شمار می آید. [نیازمند منبع] بوداگرایی بیشتر بر کردار نیک، پرهیز از کردار بد و ورزیدگی ذهنی تاکید دارد. [نیازمند منبع]
آماج این ورزیدگی ها پایان دادن به چرخه تولد مجدد یا سمساره است که از طریق بیداری یا درک واقعیت راستین، رسیدن به رهایی یا نیروانا صورت می گیرد.
اخلاقیات بوداگرایانه بر بن - پایه های بی گزندی و رواداری برپا شده است.
بوداییان همواره از روش های درون پویی برای یافتن بینش نسبت به کارکردهای بنیادین روان آدمی و فرایندهای علّی جهان بهره می گیرند. [نیازمند منبع]
آثار نوشتاری بوداگرایی بسیارند و بخش ارزنده ای از ادبیات دینی جهان به شمار می روند. [نیازمند منبع]
محتویات [نمایش]
خاستگاه اندیشه های بودا [ویرایش]
پیرامون سه هزار سال پیش، شاخه هایی از آریاییان ایران، از بقیه جدا شده و به سرزمین هند کوچیدند. پیش از ورود آن ها به شبه جزیرهٔ هند، تیرهٔ دیگری در آنجا نشیمن داشت که به نام دراویدی معروف است. آریایی ها پیرامون ۲۵۰۰ سال پیش یعنی به هنگام زایش بودا در بیشتر سامان های شمالی هند جایگزین شده و بر آن نواحی چیره گشته بودند. [۴] جامعه هندوستان در زمان بودا به چهار ردهٔ ( کاست ) بخش می شد: برهمنها ( روحانیان ) ، کشتریا ( شهریاران و جنگاوران ) ، وایسیا ( کشاورزان و بازرگانان ) و سودرا ( خدمتکاران برده ) . سیذارتا گوتاما بودا اسمآ به رده کشتریا تعلق داشت ولی اعلام داشت که از دید او همه مردم برابر و پاکزادند. [نیازمند منبع]
آموزه های بودا [ویرایش]
راهبان بودایی شیگاتسه، تبت
دورنمایی از صومعه مقدس قصر پوتالا.
چکیده آموزه بودا این است:
« ما پس از مرگ در پیکری دیگر باز زاییده می شویم. این باززایی ما بارها و بارها تکرار می شود. این را چرخه هستی یا زاد و مرگ می نامیم. هستی رنج است. زایش رنج است. پیری رنج است. بیماری رنج است. غم و اندوه، ماتم و ناامیدی رنج است. پیوند با آنچه نادلخواه است، رنج است. دوری از آنچه دلخواه است، رنج است. خلاصه این که دل بستن رنج آور است. ( و این رنج زمانی پایان می یابد که دیگر منی یا درک کننده ای نباشد چه او در قید حیات باشد چه نباشد. هدف باید بریدن از این رنج و چرخه وجود باشد. [نیازمند منبع] »
از دیدگاه بودا ما اگر خواسته باشیم که از چرخهٔ زاد و مرگ رهایی یابیم ( در صورتی که به آن چرخه باور داشته باشیم ) باید گرایش های نفسانی را کنار بگذاریم، درستکار باشیم، به یوگا پرداخته به حالات خلسه روحی دست پیدا کنیم که این تجربیات باعث مهرورزی ما به همهٔ موجودات و بوندگان می شود و سپس از راه این درک ها و تمرکزهای ژرف به روشنی و بیداری می رسیم و از این دور باطل خارج می شویم. [نیازمند منبع]
چهار حقیقت اصیل [ویرایش]
آدمی بیمار است. بودا راه درمان این بیماری را درک آن چهار حقیقت می داند:
کار حقیقت نخست از چهار حقیقت اصیل، تشخیص این بیماری به عنوان بیماری رنج در انسان هاست. حقیقت دوم، دلبستگی ها را به عنوان باعث و بانی این بیماری باز می شناسد. سومین حقیقت، شرایط را سنجیده و اعلام می کند که بهبود امکان پذیر است. حقیقت چهارم، تجویز دارو برای دست یافتن به سلامت است. [نیازمند منبع]
درک این حقایق و اصول، به تمرکز و مراقبه نیاز دارد. این درک باعث احساس مهرورزی نسبت به همهٔ موجودات می گردد.
این آموزه ها، آیین بودا ( دارما ) را تشکیل می دهند. بودا خود، آیین خود را مانند قایقی می نامد که برای چرخه شکنی و رسیدن به ساحل رستگاری به آن نیاز است. ولی پس از رسیدن به رستگاری دیگر به این قایق نیز نیازی نخواهد بود. رسیدن به ساحل رستگاری آدمی را به آرامش و توازن مطلق می رساند. آن جاست که شمع تمامی خواهش ها و دلبستگی ها خاموش می شود. به این روی، این پدیده را در سانسکریت نیروانا یعنی خاموشی می نامند. [نیازمند منبع]
درک چهار حقیقت اصیل، هسته اصلی آموزه بودا را تشکیل می دهد: فلبا، ال، اا و ا.
به رسمیت شناختن وجود رنج:هیچ موجود زنده نمی تواند از رنج بگریزد. زایش، بیماری و مرگ همه باعث رنج هستند. رنج میتواند جسمانی یا روانی باشد.
دلیل رنج دیدن، تمایلات نفسانی است.
بریدن از رنج ها با بریدن از تمایلات نفسانی دست یافتنی است.
راه اصیل هشتگانه: راهی برای بریدن از تمایلات نفسانی و رنج وجود دارد که راه اصیل هشتگانه نامیده میشود.
راه اصیل هشتگانه [ویرایش]
راه رهایی از رنج در این هشت چیز خلاصه میشود:
گفتار درست
کردار درست
معاش درست
کوشش درست
توجه درست
تمرکز درست
جهان بینی درست
پندار درست
راه اصیل هشتگانه که نسخهٔ تجویز بیداردل ( بودا ) برای درمان رنج هایی است که همه بُوَندگان ( موجودات ) دچار آن هستند، خود به سه گروه دسته بندی می شود:
درست کاری ( شیلا ) ، یکدله شدن ( سامادی ) و فراشناخت ( پرگیا ) . این سه مفهوم هستهٔ تمرین های روحانی بوداگرایی را می سازند.
درست کاری [ویرایش]
درست کاری که در راه هشت گانه به گونهٔ گفتار درست، کردار درست و معاش درست آمده، دستوراتی اخلاقی مانند خودداری از کشتن و دروغگویی را در بر می گیرد. یک بخش از درست کاری در بوداگرایی، مربوط به دهش ( دانا ) می شود. این دهش تنها به مواردی مانند صدقه دادن و سخاوت مندی محدود نمی شود و معنی مشخص دینی دارد؛ یعنی تأمین نیازمندی های روزانه همایه ( جامعه راهبان بودایی ( سنگ ها ) ) . هم وندان ( اعضاء ) همایه نیز به نوبه . . .