( اِ ) [ ع . ] (مص م . ) دادن .
ایتاء
فرهنگ معین
لغت نامه دهخدا
ایتاء. ( ع مص ) ائتاء. دادن. ( منتهی الارب ) ( ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ص 17 ). پاداش دادن. ( ناظم الاطباء ): آتی فلانا؛پاداش داد فلان را. ( ناظم الاطباء ). || آوردن : آتی الیه الشی ایتاءً؛ آورد بسوی آن آن چیز را.( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || سوق دادن. ( از اقرب الموارد ).
ائتاء. [ اِءْ ] ( ع مص ) رجوع به ایتاء شود.
کلمات دیگر: