ایطاء

[ ع . ] ۱ - (مص م . ) پایمال کردن . ۲ - (اِ. ) از عیوب قافیه و آن تکرار قافیه در شعر است .

ایطاء. ( ع مص ) ( از «وطء» ) پایمال کردن. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ).بسپردن دادن ، یقال : اوطأ فرسه ؛ ای حمله علیه فوطئه و اوطاء الشی فوطئه. || بر کار نادانسته و ناپیدا فرمودن کسی را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).