مترادف رسمی : عرفی، قانونی، رایج، متداول، مرسوم، فاحشه، معروفه ، تک پران
متضاد رسمی : شرعی، غیررسمی
برابر پارسی : آیینی، آسایی، داتی، آیین مند، آیین نامه ای، پیمانی، سازمانی، ناخودمانی، هنجارین
رسمی
مترادف رسمی : عرفی، قانونی، رایج، متداول، مرسوم، فاحشه، معروفه ، تک پران
متضاد رسمی : شرعی، غیررسمی
برابر پارسی : آیینی، آسایی، داتی، آیین مند، آیین نامه ای، پیمانی، سازمانی، ناخودمانی، هنجارین
فارسی به انگلیسی
official, formal
ceremonious, dress, formal, magisterial, official, solemn, starchy, state, stiff, strange
فارسی به عربی
ثوب , جدی , رسمی , مسوول
عربی به فارسی
مربوط به جشن , تشريفاتي , تشريفات , اداب , پاي بند تشريفات وتعارف , رسمي
مترادف و متضاد
عرفی، قانونی ≠ شرعی، غیررسمی
رایج، متداول، مرسوم
فاحشه، معروفه
۱. عرفی، قانونی
۲. رایج، متداول، مرسوم
۳. فاحشه، معروفه ≠ شرعی، غیررسمی
۴. تکپران
جدی، رسمی، گرفته، موقر، باتشریفات
قرار دادی، رسمی، لباس رسمی شب، صوری، دارای فکر، تفصیلی، مقید به اداب ورسوم اداری
رسمی، پای بند تشریفات وتعارف
رسمی، موثق و رسمی
رسمی
رسمی، دارای نشاسته، شبیه نشاسته، اهاری، اهاردار
فرهنگ فارسی
۱ - ( صفت ) منسوب و مربوط به رسم مقابل غیر رسمی . یا لباس رسمی لباسی که در جشنها پوشند . ۲ - کسی که راتبه و مرسوم گیرد . ۳ - خدمتکار مقرب و نزدیک مانند : آبدار شرابدار جامه دارو غیره . ۴ - خراجگذار . ۵ - طبق رسم مطابق رسم : [[ رسمی رفتار میکند ]] . ۶ - معمولی : [[ مگر اسطرلاب شمس وزیر غیر از اسطرلابهای رسمی است که ما میدانیم ?]] ( امیر ارسلان ) .
فرهنگ معین
(رَ ) ۱ - (ص . ) معمول ، متداول . ۲ - (ق . ) خشک ، به صورت جدی و برابر با مقررات . مق خودمانی ، دوستانه .
لغت نامه دهخدا
رسمی . [ رَ ] (اِخ ) شاعر ترک معاصر احمدپاشا. او را بترکی دیوانیست . (یادداشت مؤلف ). و رجوع به قاموس الاعلام ترکی شود.
رسمی . [ رَ ] (ص نسبی ) منسوب به رسم . مقابل غیررسمی . بآیین . (یادداشت مؤلف ). || معمول و متداول که از نوع ممتاز نباشد.
- لباس رسمی ؛ لباسی که در جشنها پوشند. (فرهنگ فارسی معین ).
- || لباسی که طایفه ٔ نوکر در وقت رفتن بخدمت پادشاه پوشند. (یادداشت مؤلف ).
- واو رسمی ؛ معدوله . (ناظم الاطباء). و رجوع به واو معدوله و معدوله شود. || منسوب به رسم یعنی نوشته . (ناظم الاطباء). || برطبق رسم . مطابق مراسم : رسمی رفتار می کند. (فرهنگ فارسی معین ). موافق دستور. (ناظم الاطباء). || معمولی . (فرهنگ فارسی معین ). معمولی و متعارفی . (ناظم الاطباء). متعارف . که همه کس شناسد. که نزد همه متعارف است : در این سال بود که نرخها عزیز شد گندم من به دویست درم نقد شد و جو به صدوهشتاد درم و همچنان غله عزیز می شد تا منی گندم در ناحیه ٔ سیستان به هزارودویست درم رسمی شد. (تاریخ سیستان ). امامرا به هیچ حال واقف نمی داند مگر کار رسمی . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 328). مگر اسطرلاب شمس وزیر غیر از اسطرلابهای رسمی است که می دانیم . (امیر ارسلان چ محجوب جیبی ص 97).
- رسمی گاو؛ گاوی که در کشتار به کار آید. (آنندراج از فرهنگ زلیخای جامی ). || رواج و رایج . (ناظم الاطباء). || دولتی . (یادداشت مؤلف ).
- روزنامه ٔ رسمی ؛ روزنامه ٔ دولتی . (یادداشت مؤلف ).
- مدارس (مدرسه ٔ) رسمی ؛ دولتی . (یادداشت مؤلف ).
|| کسی که راتبه و مرسوم گیرد. (فرهنگ فارسی معین ). وظیفه دار. کسی که روزبه روز و ماه به ماه و سال به سال مراتب گیرد. (ناظم الاطباء). || خدمتکارمقرب و نزدیک مانند آبدار، شرابدار، جامه دار و غیره ، از رسم . (فرهنگ فارسی معین ) (از ناظم الاطباء). خدمتکار مقرب . (فرهنگ اوبهی ). خدمتکار مقرب و نزدیک مثل سفره چی و آبدار و شرابدار و ساقی و راتبه دار و وظیفه خوار اعم از آنکه روزینه داشته باشد یا ماهانه یا سالیانه . (آنندراج از بهار عجم ) (از لغت محلی شوشتر، نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ مؤلف ) (از بهار عجم ) (از شعوری ج 2 ورق 16). چاکر. (غیاث اللغات ) (ناظم الاطباء). چاکر و علوفه خوار. (فرهنگ اوبهی ) :
دو خازن فکر و الهامش دو حارس شرع و توفیقش
دو ذمی نفس و آمالش دو رسمی چرخ و کیوانش .
دولت نبرد محنت رسمی و معاشی
قرآن چه کند زحمت بوعمرو و کسایی .
میر میران تویی و ما همه رسمی ّ توایم
رسمیان را به سخاو سخن توست امید .
و رجوع به رسم در همین معنی شود. || خراجگزار. (آنندراج ) (غیاث اللغات ) (ناظم الاطباء). || در عرف دستگاههای اداری ایران ، کارمند یا مأمور دولتی را گویند که برطبق شرایط خاصی به عضویت وزارتخانه یا مؤسسه ای دولتی درآید و با پرداخت کسور بازنشستگی ماهانه پس از بازنشسته شدن نیزحقوق میگیرد و همچنین بعد از مرگ نیز به زن و بچه های واجد شرایط وی حقوقی پرداخته شود. مقابل حکمی . مقابل پیمانی . مقابل روزمزد. || هر چیز پست ونازل و کم بها. (لغت محلی شوشتر). وسطی و متوسط. (ناظم الاطباء).
- برنج رسمی ؛ در گیلان نوعی برنج را گویند که برای پختن آش و غیره بکار برند. (یادداشت مؤلف ). مقابل برنج صدری .
- لباس رسمی ؛ لباسی که در جشنها پوشند. (فرهنگ فارسی معین ).
- || لباسی که طایفه ٔ نوکر در وقت رفتن بخدمت پادشاه پوشند. (یادداشت مؤلف ).
- واو رسمی ؛ معدوله . (ناظم الاطباء). و رجوع به واو معدوله و معدوله شود. || منسوب به رسم یعنی نوشته . (ناظم الاطباء). || برطبق رسم . مطابق مراسم : رسمی رفتار می کند. (فرهنگ فارسی معین ). موافق دستور. (ناظم الاطباء). || معمولی . (فرهنگ فارسی معین ). معمولی و متعارفی . (ناظم الاطباء). متعارف . که همه کس شناسد. که نزد همه متعارف است : در این سال بود که نرخها عزیز شد گندم من به دویست درم نقد شد و جو به صدوهشتاد درم و همچنان غله عزیز می شد تا منی گندم در ناحیه ٔ سیستان به هزارودویست درم رسمی شد. (تاریخ سیستان ). امامرا به هیچ حال واقف نمی داند مگر کار رسمی . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 328). مگر اسطرلاب شمس وزیر غیر از اسطرلابهای رسمی است که می دانیم . (امیر ارسلان چ محجوب جیبی ص 97).
- رسمی گاو؛ گاوی که در کشتار به کار آید. (آنندراج از فرهنگ زلیخای جامی ). || رواج و رایج . (ناظم الاطباء). || دولتی . (یادداشت مؤلف ).
- روزنامه ٔ رسمی ؛ روزنامه ٔ دولتی . (یادداشت مؤلف ).
- مدارس (مدرسه ٔ) رسمی ؛ دولتی . (یادداشت مؤلف ).
|| کسی که راتبه و مرسوم گیرد. (فرهنگ فارسی معین ). وظیفه دار. کسی که روزبه روز و ماه به ماه و سال به سال مراتب گیرد. (ناظم الاطباء). || خدمتکارمقرب و نزدیک مانند آبدار، شرابدار، جامه دار و غیره ، از رسم . (فرهنگ فارسی معین ) (از ناظم الاطباء). خدمتکار مقرب . (فرهنگ اوبهی ). خدمتکار مقرب و نزدیک مثل سفره چی و آبدار و شرابدار و ساقی و راتبه دار و وظیفه خوار اعم از آنکه روزینه داشته باشد یا ماهانه یا سالیانه . (آنندراج از بهار عجم ) (از لغت محلی شوشتر، نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ مؤلف ) (از بهار عجم ) (از شعوری ج 2 ورق 16). چاکر. (غیاث اللغات ) (ناظم الاطباء). چاکر و علوفه خوار. (فرهنگ اوبهی ) :
دو خازن فکر و الهامش دو حارس شرع و توفیقش
دو ذمی نفس و آمالش دو رسمی چرخ و کیوانش .
خاقانی .
دولت نبرد محنت رسمی و معاشی
قرآن چه کند زحمت بوعمرو و کسایی .
کافی الدین .
میر میران تویی و ما همه رسمی ّ توایم
رسمیان را به سخاو سخن توست امید .
کافی الدین .
و رجوع به رسم در همین معنی شود. || خراجگزار. (آنندراج ) (غیاث اللغات ) (ناظم الاطباء). || در عرف دستگاههای اداری ایران ، کارمند یا مأمور دولتی را گویند که برطبق شرایط خاصی به عضویت وزارتخانه یا مؤسسه ای دولتی درآید و با پرداخت کسور بازنشستگی ماهانه پس از بازنشسته شدن نیزحقوق میگیرد و همچنین بعد از مرگ نیز به زن و بچه های واجد شرایط وی حقوقی پرداخته شود. مقابل حکمی . مقابل پیمانی . مقابل روزمزد. || هر چیز پست ونازل و کم بها. (لغت محلی شوشتر). وسطی و متوسط. (ناظم الاطباء).
- برنج رسمی ؛ در گیلان نوعی برنج را گویند که برای پختن آش و غیره بکار برند. (یادداشت مؤلف ). مقابل برنج صدری .
رسمی. [ رَ ] ( ص نسبی ) منسوب به رسم. مقابل غیررسمی. بآیین. ( یادداشت مؤلف ). || معمول و متداول که از نوع ممتاز نباشد.
- لباس رسمی ؛ لباسی که در جشنها پوشند. ( فرهنگ فارسی معین ).
- || لباسی که طایفه نوکر در وقت رفتن بخدمت پادشاه پوشند. ( یادداشت مؤلف ).
- واو رسمی ؛ معدوله. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به واو معدوله و معدوله شود. || منسوب به رسم یعنی نوشته. ( ناظم الاطباء ). || برطبق رسم. مطابق مراسم : رسمی رفتار می کند. ( فرهنگ فارسی معین ). موافق دستور. ( ناظم الاطباء ). || معمولی. ( فرهنگ فارسی معین ). معمولی و متعارفی. ( ناظم الاطباء ). متعارف. که همه کس شناسد. که نزد همه متعارف است : در این سال بود که نرخها عزیز شد گندم من به دویست درم نقد شد و جو به صدوهشتاد درم و همچنان غله عزیز می شد تا منی گندم در ناحیه سیستان به هزارودویست درم رسمی شد. ( تاریخ سیستان ). امامرا به هیچ حال واقف نمی داند مگر کار رسمی. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 328 ). مگر اسطرلاب شمس وزیر غیر از اسطرلابهای رسمی است که می دانیم. ( امیر ارسلان چ محجوب جیبی ص 97 ).
- رسمی گاو؛ گاوی که در کشتار به کار آید. ( آنندراج از فرهنگ زلیخای جامی ). || رواج و رایج. ( ناظم الاطباء ). || دولتی. ( یادداشت مؤلف ).
- روزنامه رسمی ؛ روزنامه دولتی. ( یادداشت مؤلف ).
- مدارس ( مدرسه ) رسمی ؛ دولتی. ( یادداشت مؤلف ).
|| کسی که راتبه و مرسوم گیرد. ( فرهنگ فارسی معین ). وظیفه دار. کسی که روزبه روز و ماه به ماه و سال به سال مراتب گیرد. ( ناظم الاطباء ). || خدمتکارمقرب و نزدیک مانند آبدار، شرابدار، جامه دار و غیره ، از رسم. ( فرهنگ فارسی معین ) ( از ناظم الاطباء ). خدمتکار مقرب. ( فرهنگ اوبهی ). خدمتکار مقرب و نزدیک مثل سفره چی و آبدار و شرابدار و ساقی و راتبه دار و وظیفه خوار اعم از آنکه روزینه داشته باشد یا ماهانه یا سالیانه. ( آنندراج از بهار عجم ) ( از لغت محلی شوشتر، نسخه خطی کتابخانه مؤلف ) ( از بهار عجم ) ( از شعوری ج 2 ورق 16 ). چاکر. ( غیاث اللغات ) ( ناظم الاطباء ). چاکر و علوفه خوار. ( فرهنگ اوبهی ) :
دو خازن فکر و الهامش دو حارس شرع و توفیقش
دو ذمی نفس و آمالش دو رسمی چرخ و کیوانش.
قرآن چه کند زحمت بوعمرو و کسایی.
- لباس رسمی ؛ لباسی که در جشنها پوشند. ( فرهنگ فارسی معین ).
- || لباسی که طایفه نوکر در وقت رفتن بخدمت پادشاه پوشند. ( یادداشت مؤلف ).
- واو رسمی ؛ معدوله. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به واو معدوله و معدوله شود. || منسوب به رسم یعنی نوشته. ( ناظم الاطباء ). || برطبق رسم. مطابق مراسم : رسمی رفتار می کند. ( فرهنگ فارسی معین ). موافق دستور. ( ناظم الاطباء ). || معمولی. ( فرهنگ فارسی معین ). معمولی و متعارفی. ( ناظم الاطباء ). متعارف. که همه کس شناسد. که نزد همه متعارف است : در این سال بود که نرخها عزیز شد گندم من به دویست درم نقد شد و جو به صدوهشتاد درم و همچنان غله عزیز می شد تا منی گندم در ناحیه سیستان به هزارودویست درم رسمی شد. ( تاریخ سیستان ). امامرا به هیچ حال واقف نمی داند مگر کار رسمی. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 328 ). مگر اسطرلاب شمس وزیر غیر از اسطرلابهای رسمی است که می دانیم. ( امیر ارسلان چ محجوب جیبی ص 97 ).
- رسمی گاو؛ گاوی که در کشتار به کار آید. ( آنندراج از فرهنگ زلیخای جامی ). || رواج و رایج. ( ناظم الاطباء ). || دولتی. ( یادداشت مؤلف ).
- روزنامه رسمی ؛ روزنامه دولتی. ( یادداشت مؤلف ).
- مدارس ( مدرسه ) رسمی ؛ دولتی. ( یادداشت مؤلف ).
|| کسی که راتبه و مرسوم گیرد. ( فرهنگ فارسی معین ). وظیفه دار. کسی که روزبه روز و ماه به ماه و سال به سال مراتب گیرد. ( ناظم الاطباء ). || خدمتکارمقرب و نزدیک مانند آبدار، شرابدار، جامه دار و غیره ، از رسم. ( فرهنگ فارسی معین ) ( از ناظم الاطباء ). خدمتکار مقرب. ( فرهنگ اوبهی ). خدمتکار مقرب و نزدیک مثل سفره چی و آبدار و شرابدار و ساقی و راتبه دار و وظیفه خوار اعم از آنکه روزینه داشته باشد یا ماهانه یا سالیانه. ( آنندراج از بهار عجم ) ( از لغت محلی شوشتر، نسخه خطی کتابخانه مؤلف ) ( از بهار عجم ) ( از شعوری ج 2 ورق 16 ). چاکر. ( غیاث اللغات ) ( ناظم الاطباء ). چاکر و علوفه خوار. ( فرهنگ اوبهی ) :
دو خازن فکر و الهامش دو حارس شرع و توفیقش
دو ذمی نفس و آمالش دو رسمی چرخ و کیوانش.
خاقانی.
دولت نبرد محنت رسمی و معاشی قرآن چه کند زحمت بوعمرو و کسایی.
کافی الدین.
فرهنگ عمید
۱. مطابق رسم، عرف، و عادت.
۲. معمولی، متعارف.
۳. مخصوص استفاده در جشن ها و پذیرایی های دولتی یا تشریفاتی: لباس رسمی.
۴. بومی: تخم مرغ رسمی.
۵. [قدیمی] حقوق بگیر.
۲. معمولی، متعارف.
۳. مخصوص استفاده در جشن ها و پذیرایی های دولتی یا تشریفاتی: لباس رسمی.
۴. بومی: تخم مرغ رسمی.
۵. [قدیمی] حقوق بگیر.
دانشنامه عمومی
آیینی، بآیین.
فرهنگ فارسی ساره
آیی نمند، آیین نامه ای، هنجارین، پیمانی، سازمانی، ناخودمان
گویش مازنی
/rasmi/ محلی – بومی اهلی مانند: رسمی گو یعنی گاو بومی و اصیل
محلی – بومی اهلی مانند:رسمی گو یعنی گاو بومی و اصیل
پیشنهاد کاربران
این واژه عربی است و پارسی آن نیوگین می باشد که واژه ای سنسکریت است
در پارسی " رستادی "
formal
رسمی: بنیادین
Official: بنیادین
Official: بنیادین
بنیادین
رسمی
کلمات دیگر: