مترادف خسته : ازپاافتاده، کم توان، فرسوده، کوفته، فگار، مجروح، درمانده، زله، عاجز، کسل، مانده، بی طاقت، وامانده
متضاد خسته : سرحال، قبراق
خسته
مترادف خسته : ازپاافتاده، کم توان، فرسوده، کوفته، فگار، مجروح، درمانده، زله، عاجز، کسل، مانده، بی طاقت، وامانده
متضاد خسته : سرحال، قبراق
فارسی به انگلیسی
tired, weary, wounded, galled
beaten, heavy, jaded, raddled, spent, tired, weary, worn, worn-out
فارسی به عربی
بشکل متعب , عجلة , متعب , مرهق
مترادف و متضاد
ازپاافتاده، کمتوان، فرسوده، کوفته ≠ سرحال، قبراق
فگار، مجروح
درمانده، زله، عاجز، کسل، مانده، بیطاقت، وامانده
مریض، خسته، بیمار، علیل، ناخوش، ناساز، ناتندرست
مریض، خسته، ناشی، بد، خراب، زیان اور، بیمار، علیل، معلول، ناخوش، سوء، رنجور، ببدی، غیر دوستانه، از روی بدخواهی و شرارت
خسته
خسته، بیزار، سیر، مانده، زده شده، باخستگی
خسته
خسته، بیزار، خسته کننده، فرومانده، کسل، مانده
خسته
خسته
خسته، فرسوده، مانده، وامانده
خسته
خسته
خسته، نیروی خود را از دست داده، کم زور، کوفته، رها شده، خرج شده، بی رمق، از پا درامده
خسته، یابو یا اسب خسته، بی اشتها
مضطرب، خسته
فاسد، خسته، بی اشتها
خسته، مجروح، جریحه دار
خسته
خسته، خسته و مانده در اثر سفر، خسته و کوفته
خسته، خسته کننده، کسل کننده
خسته، خسته کننده
۱. ازپاافتاده، کمتوان، فرسوده، کوفته
۲. فگار، مجروح
۳. درمانده، زله، عاجز، کسل، مانده، بیطاقت، وامانده ≠ سرحال، قبراق
فرهنگ فارسی
( اسم ) هسته ( میوه ) .
بنوره دیوار و پی آن باشد
بنوره دیوار و پی آن باشد
فرهنگ معین
(خَ تِ ) ۱ - (ص مف . ) مجروح ، آزرده . ۲ - فرسوده رنجدیده . ۳ - (اِ. ) زمینی که از بسیاری آمد و شد خاک آن کوفته و نرم شده باشد.
( ~. ) (اِ. ) هسته .
( ~. ) (اِ. ) هسته .
(خَ تِ) 1 - (ص مف .) مجروح ، آزرده . 2 - فرسوده رنجدیده . 3 - (اِ.) زمینی که از بسیاری آمد و شد خاک آن کوفته و نرم شده باشد.
( ~.) (اِ.) هسته .
لغت نامه دهخدا
خسته. [ خ َ ت َ / ت ِ ] ( اِ ) استخوان خرماو شفتالو و زردآلو و امثال آن. ( برهان قاطع ). هسته . ( از ناظم الاطباء ). عَجَم. تکس. تکسک. تخم. حب. نواة. ( یادداشت بخط مؤلف ). خذف ؛ سنگریزه و خسته خرما و مانند آن انداختن به انگشتان یا به چوبی. فرصد؛ خسته مویز. خضعه ؛ خرمابن رسته از خسته. جرام ؛ خسته خرما. فصیص ؛ خسته خرما صاف و پاکیزه گویی روغن مالی. هُبر؛ خسته انگور. ( منتهی الارب ). || ( ص ) زمینی که آن را شیار کرده باشند. ( برهان قاطع ) ( از ناظم الاطباء ). زمینی که آنرا شیار کرده باشند یا مردم و حیوانات بر زبر آن آمدو شد نموده و خاک آن در زیر پای آدم و اسب و دیگر حیوانات نرم شده باشد. ( فرهنگ جهانگیری ) :
نی از غبار خسته بیرون شدی بزور
نی از زمین خسته برانگیختی غبار.
شتابش چرخ را آهسته دارد.
سپهبد چو گفتار ایشان شنید
دل لشکر از تاجور خسته دید.
دل از درد خسته پر از آب چشم.
خویشتن در نگارخانه فکند.
جز که بطاعت نپذیرد لحام.
طیره ام بر طالع پدرام خویش.
خودبدلم گذر کند غم به بقای چون تویی.
امیدم هست کز خود شاد گردی.
که روزی تو دلخسته باشی مگر.
- خسته جگر ؛ دردمند. دلتنگ. دل سوخته. سوخته جگر :
نهانی ز سودابه چاره گر
همی بود پیچان و خسته جگر.
نشسته بیکسوی بیخواب و خورد.
نی از غبار خسته بیرون شدی بزور
نی از زمین خسته برانگیختی غبار.
انوری ( از فرهنگ جهانگیری ).
قدمگاهش زمین را خسته داردشتابش چرخ را آهسته دارد.
نظامی.
|| ( ن مف ) آزرده. متألم. رنجیده. دلتنگ. دل آزرده. پردرد. ( یادداشت بخط مؤلف ) : سپهبد چو گفتار ایشان شنید
دل لشکر از تاجور خسته دید.
فردوسی.
چو رستم دل گیو را خسته دید.فردوسی.
وزان روی پیران پر از درد و خشم دل از درد خسته پر از آب چشم.
فردوسی.
از دل خسته و روان نژندخویشتن در نگارخانه فکند.
عنصری.
خسته دنیا و شکسته جهان جز که بطاعت نپذیرد لحام.
ناصرخسرو ( دیوان چ تقوی ص 307 ).
خسته ام نیک از بد ایام خویش طیره ام بر طالع پدرام خویش.
خاقانی ( دیوان چ عبدالرسولی ص 797 ).
گفتی اگر خسته ای غم مخور این سخن سزدخودبدلم گذر کند غم به بقای چون تویی.
خاقانی.
چنان کاین خسته را دلشاد کردی امیدم هست کز خود شاد گردی.
نظامی.
بحال دل ِ خستگان درنگرکه روزی تو دلخسته باشی مگر.
سعدی ( بوستان ).
این جا تن ضعیف و دل خسته می خرند.- خسته جگر ؛ دردمند. دلتنگ. دل سوخته. سوخته جگر :
نهانی ز سودابه چاره گر
همی بود پیچان و خسته جگر.
فردوسی.
جگرخسته ام زین سخن پر ز دردنشسته بیکسوی بیخواب و خورد.
فردوسی.
چو آمد بدان شارسان پدرخسته . [ خ َ ت َ / ت ِ ] (اِ) استخوان خرماو شفتالو و زردآلو و امثال آن . (برهان قاطع). هسته . (از ناظم الاطباء). عَجَم . تکس . تکسک . تخم . حب . نواة. (یادداشت بخط مؤلف ). خذف ؛ سنگریزه و خسته ٔ خرما و مانند آن انداختن به انگشتان یا به چوبی . فرصد؛ خسته ٔ مویز. خضعه ؛ خرمابن رسته از خسته . جرام ؛ خسته ٔ خرما. فصیص ؛ خسته ٔ خرما صاف و پاکیزه گویی روغن مالی . هُبر؛ خسته ٔ انگور. (منتهی الارب ). || (ص ) زمینی که آن را شیار کرده باشند. (برهان قاطع) (از ناظم الاطباء). زمینی که آنرا شیار کرده باشند یا مردم و حیوانات بر زبر آن آمدو شد نموده و خاک آن در زیر پای آدم و اسب و دیگر حیوانات نرم شده باشد. (فرهنگ جهانگیری ) :
نی از غبار خسته بیرون شدی بزور
نی از زمین خسته برانگیختی غبار.
قدمگاهش زمین را خسته دارد
شتابش چرخ را آهسته دارد.
|| (ن مف ) آزرده . متألم . رنجیده . دلتنگ . دل آزرده . پردرد. (یادداشت بخط مؤلف ) :
سپهبد چو گفتار ایشان شنید
دل لشکر از تاجور خسته دید.
چو رستم دل گیو را خسته دید.
وزان روی پیران پر از درد و خشم
دل از درد خسته پر از آب چشم .
از دل خسته و روان نژند
خویشتن در نگارخانه فکند.
خسته ٔ دنیا و شکسته ٔ جهان
جز که بطاعت نپذیرد لحام .
خسته ام نیک از بد ایام خویش
طیره ام بر طالع پدرام خویش .
گفتی اگر خسته ای غم مخور این سخن سزد
خودبدلم گذر کند غم به بقای چون تویی .
چنان کاین خسته را دلشاد کردی
امیدم هست کز خود شاد گردی .
بحال دل ِ خستگان درنگر
که روزی تو دلخسته باشی مگر.
این جا تن ضعیف و دل خسته می خرند.
- خسته جگر ؛ دردمند. دلتنگ . دل سوخته . سوخته جگر :
نهانی ز سودابه ٔ چاره گر
همی بود پیچان و خسته جگر.
جگرخسته ام زین سخن پر ز درد
نشسته بیکسوی بیخواب و خورد.
چو آمد بدان شارسان پدر
که رخسار پرآب و خسته جگر.
رجوع به همین عنوان شود.
- خسته دل ؛ دلسوخته . دردمند. دلتنگ :
که هستند ایشان همه خسته دل
بتیمار بربسته پیوسته دل .
وزان پس بفرمود تا گرگسار
شود خسته دل پیش اسفندیار.
رجوع به همین عنوان شود.
- خسته روان ؛ دلتنگ . غمین . غمگین . ناشاد.غصه دار :
همه نامداران ایرانیان
از آن رزم گشتند خسته روان .
رجوع به همین عنوان شود.
- دل خسته ؛ غمناک . غمین . سخت غمگین :
روان گشت و دل خسته از روزگار
همی رفت گریان سوی مرغزار.
از آنجا که شه دل در او بسته بود
ز تیمار بیمار دل خسته بود.
من مانده بخانه در پی خسته و خسته
بیمار و به تیمار ونژند و غم خواره .
که روزی تو دل خسته باشی مگر.
یکی را عسس دست بربسته بود
همه شب پریشان و دل خسته بود.
- روان خسته ؛ غمین . غمناک . سخت غمگین . ناشاد :
زن و گنج و فرزند گشته اسیر
ز گردون روان خسته و تن به تیر.
|| مجروح . زخم خورده . (برهان قاطع) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از انجمن آرای ناصری ) (از فرهنگ جهانگیری ). قریح . کلیم . مکلوم . فکار. افکار. زخمی . زخمگین . زخمین . زخمدار. (یادداشت بخط مؤلف ). ج ، خستگان :
من مانده به خانه در پی خسته و خسته
بیمار و به تیمار و نژند و غم خواره .
بفرمود تا کشتگان بشمرند
کسی را که خسته است بیرون برند.
چو برگشت از آنجایگه پهلوان
بیامد بر خسته پور جوان .
چو زانگونه دیدند بر خاک سر
دریده همه جامه و خسته بر.
راست گفتی هزیمتی شهند
خسته و جسته و فکنده سپر.
هر بند را کلیدی هر خسته را علاجی
هر کشته را روانی هر درد را دوایی .
پیش ایزد روز محشر خسته برخیزد ز خاک .
او چه دانست که خسرو ز سران سپهش
کشته و خسته بهم درفکند شش فرسنگ .
به دل گفت اگر جنگجویی کنم
به پیکار او سرخ رویی کنم .
k05l)_بگریند مر دوده و میهنم
نی از غبار خسته بیرون شدی بزور
نی از زمین خسته برانگیختی غبار.
انوری (از فرهنگ جهانگیری ).
قدمگاهش زمین را خسته دارد
شتابش چرخ را آهسته دارد.
نظامی .
|| (ن مف ) آزرده . متألم . رنجیده . دلتنگ . دل آزرده . پردرد. (یادداشت بخط مؤلف ) :
سپهبد چو گفتار ایشان شنید
دل لشکر از تاجور خسته دید.
فردوسی .
چو رستم دل گیو را خسته دید.
فردوسی .
وزان روی پیران پر از درد و خشم
دل از درد خسته پر از آب چشم .
فردوسی .
از دل خسته و روان نژند
خویشتن در نگارخانه فکند.
عنصری .
خسته ٔ دنیا و شکسته ٔ جهان
جز که بطاعت نپذیرد لحام .
ناصرخسرو (دیوان چ تقوی ص 307).
خسته ام نیک از بد ایام خویش
طیره ام بر طالع پدرام خویش .
خاقانی (دیوان چ عبدالرسولی ص 797).
گفتی اگر خسته ای غم مخور این سخن سزد
خودبدلم گذر کند غم به بقای چون تویی .
خاقانی .
چنان کاین خسته را دلشاد کردی
امیدم هست کز خود شاد گردی .
نظامی .
بحال دل ِ خستگان درنگر
که روزی تو دلخسته باشی مگر.
سعدی (بوستان ).
این جا تن ضعیف و دل خسته می خرند.
- خسته جگر ؛ دردمند. دلتنگ . دل سوخته . سوخته جگر :
نهانی ز سودابه ٔ چاره گر
همی بود پیچان و خسته جگر.
فردوسی .
جگرخسته ام زین سخن پر ز درد
نشسته بیکسوی بیخواب و خورد.
فردوسی .
چو آمد بدان شارسان پدر
که رخسار پرآب و خسته جگر.
فردوسی .
رجوع به همین عنوان شود.
- خسته دل ؛ دلسوخته . دردمند. دلتنگ :
که هستند ایشان همه خسته دل
بتیمار بربسته پیوسته دل .
فردوسی .
وزان پس بفرمود تا گرگسار
شود خسته دل پیش اسفندیار.
فردوسی .
رجوع به همین عنوان شود.
- خسته روان ؛ دلتنگ . غمین . غمگین . ناشاد.غصه دار :
همه نامداران ایرانیان
از آن رزم گشتند خسته روان .
فردوسی .
رجوع به همین عنوان شود.
- دل خسته ؛ غمناک . غمین . سخت غمگین :
روان گشت و دل خسته از روزگار
همی رفت گریان سوی مرغزار.
فردوسی .
از آنجا که شه دل در او بسته بود
ز تیمار بیمار دل خسته بود.
نظامی .
من مانده بخانه در پی خسته و خسته
بیمار و به تیمار ونژند و غم خواره .
خسروانی .
که روزی تو دل خسته باشی مگر.
سعدی (گلستان ).
یکی را عسس دست بربسته بود
همه شب پریشان و دل خسته بود.
سعدی (بوستان ).
- روان خسته ؛ غمین . غمناک . سخت غمگین . ناشاد :
زن و گنج و فرزند گشته اسیر
ز گردون روان خسته و تن به تیر.
فردوسی .
|| مجروح . زخم خورده . (برهان قاطع) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از انجمن آرای ناصری ) (از فرهنگ جهانگیری ). قریح . کلیم . مکلوم . فکار. افکار. زخمی . زخمگین . زخمین . زخمدار. (یادداشت بخط مؤلف ). ج ، خستگان :
من مانده به خانه در پی خسته و خسته
بیمار و به تیمار و نژند و غم خواره .
خسروانی .
بفرمود تا کشتگان بشمرند
کسی را که خسته است بیرون برند.
فردوسی .
چو برگشت از آنجایگه پهلوان
بیامد بر خسته پور جوان .
فردوسی .
چو زانگونه دیدند بر خاک سر
دریده همه جامه و خسته بر.
فردوسی .
راست گفتی هزیمتی شهند
خسته و جسته و فکنده سپر.
فرخی .
هر بند را کلیدی هر خسته را علاجی
هر کشته را روانی هر درد را دوایی .
فرخی .
پیش ایزد روز محشر خسته برخیزد ز خاک .
فرخی .
او چه دانست که خسرو ز سران سپهش
کشته و خسته بهم درفکند شش فرسنگ .
فرخی .
به دل گفت اگر جنگجویی کنم
به پیکار او سرخ رویی کنم .
k05l)_بگریند مر دوده و میهنم
خسته . [ خ ُ ت َ / ت ِ ] (اِ) بنوره دیوار و پی آن باشد. (از برهان قاطع) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ).
فرهنگ عمید
۱. ویژگی کسی یا چیزی که از کار و فعالیت زیاد کم توان شده است.
۲. [قدیمی، مجاز] آزرده.
۳. [قدیمی] مجروح، دردمند: به تیرش خسته شد ویس دلارام / برآمد دِلْش را زآن خستگی کام (فخرالدین اسعد: ۱۳۰ ).
۴. [قدیمی، مجاز] عاشق.
= هسته
۲. [قدیمی، مجاز] آزرده.
۳. [قدیمی] مجروح، دردمند: به تیرش خسته شد ویس دلارام / برآمد دِلْش را زآن خستگی کام (فخرالدین اسعد: ۱۳۰ ).
۴. [قدیمی، مجاز] عاشق.
= هسته
۱. ویژگی کسی یا چیزی که از کار و فعالیت زیاد کمتوان شده است.
۲. [قدیمی، مجاز] آزرده.
۳. [قدیمی] مجروح؛ دردمند: ◻︎ به تیرش خسته شد ویس دلارام / برآمد دِلْش را زآن خستگی کام (فخرالدین‌اسعد: ۱۳۰).
۴. [قدیمی، مجاز] عاشق.
هسته#NAME?
اصطلاحات
معنی اصطلاحات عامیانه و امروزی -> خسته
حرفه ای و کار کشته
حرفه ای و کار کشته
دانشنامه عمومی
خسته (ترانه آلن واکر). «خسته (tired)» تک آهنگی از هنرمند اهل نروژ آلن واکر است که توسط گاوین جیمز خوانده شده.
این آهنگ یک ریمیکس از کیگو دریافت کرده است.
این تک آهنگ در چارت های لندن، نیوزلند، نروژ و بیلبورد جزو ده ترانه اول قرار گرفت.
این آهنگ یک ریمیکس از کیگو دریافت کرده است.
این تک آهنگ در چارت های لندن، نیوزلند، نروژ و بیلبورد جزو ده ترانه اول قرار گرفت.
wiki: خسته (ترانه آلن واکر)
گویش اصفهانی
تکیه ای: xassa
طاری: xassa
طامه ای: xassa
طرقی: xassa
کشه ای: xassa
نطنزی: xassa
واژه نامه بختیاریکا
تلُند؛ مَندی؛ زَمَند؛ زونی بر؛ سِزِه؛ عاجز؛ عاجز و بی جِز؛ نفس سُهده؛ هَنه سُهده
چِنجه
چِنجه
پیشنهاد کاربران
بی حال_بی رمق
ما در عربی به خسته تعبان میگوییم؛ تعب یعنی رنج و سختی و تعبان هم خسته.
بی حوصله
وا مانده
دل ریش
آزرده
Tired
آزرده، افگار، جریحه دار، ریش، زخم دار، زخمناک، زخمی، آسیب دیده، زخم خورده، نزار، مصدوم، ناعادل و مجروح
خسته به ترکی: یورقون
بی حوصله
بدون انرژی
Tired
😫
بدون انرژی
Tired
😫
خسته xast - e : ( صم. از خستن ) ۱ - ویژگی آن که یا آنچه توانایی هایش به علت کار زیاد یا عامل دیگر کم شده باشد: آدم خسته ذهن خسته ۲ - مجروح؛ زخمی؛ دردمند: جان من سهل است جان جانم اوست/ دردمند و خسته ام درمانم اوست ( مولوی ) ۳ - آزرده؛ رنجیده؛ دلتنگ: چو رستم دل گیر را خسته دید/ به آب مژه روی او شسته دید. . . ( فردوسی )
فرهنگ سخن ( حسن انوری )
در زبان آذری ( خاستا ) [ ص. فا] ۱ ) بیمار ، مریض، ناخوش ۲ ) خسته، ضعیف، ناتوان
فرهنگ آذربایجانی فارسی
تالیف: بهزاد بهزادی
فرهنگ سخن ( حسن انوری )
در زبان آذری ( خاستا ) [ ص. فا] ۱ ) بیمار ، مریض، ناخوش ۲ ) خسته، ضعیف، ناتوان
فرهنگ آذربایجانی فارسی
تالیف: بهزاد بهزادی
knackered
خسته و مانده ( گویش تهرانی ) = خیلی خسته
خسته و وارفته = خیلی خسته
beat
bushed
pooped
spent
کلمات دیگر: