دامن زدن

اثر (مع الشد )

( مصدر ) ۱ - باد زدن آتش بوسیله دامن . ۲ - مشتعل ساختن آتش فتنه و فساد .

( ~. زَ دَ ) (مص م . ) ۱ - باد زدن به آتش برای شعله ور ساختن . ۲ - کنایه از: کمک کردن به برپایی فتنه و آشوب .

دامن زدن. [ م َ زَ دَ ]( مص مرکب ) حرکت دادن دامن باد کردن را. بحرکت دادن دامن باد کردن یا باد زدن چیزی را چون آتش و غیره.
- دامن زدن آتش ؛ افروختن آتش. شعله ور کردن آن.
- دامن زدن آتش فتنه ؛ غلیظ کردن شر و فتنه. ( لغت محلی شوشتر، نسخه خطی ). آتش فتنه دامن زدن. تیز کردن و برافروختن آن.
- دامن زدن چراغ ؛ کنایه است از کشتن چراغ. ( آنندراج ). دامن بر چراغ افشاندن. ( آنندراج ) :
آنجا که شمع روی تو افروخت باغبان
دامن زند چراغ گل نورسیده را.روشن نمیشود شب ما ای علی مگر
این ناله دامنی بچراغ سحر زده ست.نیز رجوع به مجموعه مترادفات ص 296 شود.