زنگ زدن

زنگ زدن عبارتی است که به اکسیداسیون آهن اطلاق می شود. اکسیداسیون آهن معمولاً از طریق واکنش با اکسیژن صورت می گیرد اما نوع های دیگری از زنگ زدن وجود دارد که حاصل واکنش آهن و کلر است که به آن زنگ سبز می گویند. زنگ آهن شامل هیدرات آهن (III) اکسید وFe2O3·nH2O آهن (III) اکسید-هیدروکسید (FeO(OH), Fe(OH)3). با دادن زمان کافی تمام آهن به زنگ آهن تبدیل شده و فرو می ریزد.از مهم ترین اکسیدهای آهن می توان به هماتیتfe2O3و مگنتیت که ترکیبی از هماتیت و آهن اکسید هست اشاره کرد که مگنتیت خواصیت مغناطیسی بیشتری داردزنگ به خوردگی آهن و آلیاژهای آن اطلاق می شود و اگرچه اکسیداسیون برای فلزهای دیگر نیز رخ می دهد اما به عنوان زنگ شناخته نمی شود.
آبکاری روی که به آن گالوانیزه کردن می گویند
آبکاری کروم، این کار علاوه برا محافظت به آهن رنگ نقره ای و براقی می بخشد.
وقتی آهن با آب و اکسیژن تماس پیدا کند (یا اکسنده های قوی ویا اسیدهای قوی) زنگ می زند، وجود محلول های الکترولیت نیز سرعت زنگ زدن آهن را بسیار افزایش می دهد. به علت نقص در شبکه بلوری در مورد آهن نیز عمل پاسیو شدن رخ نمی دهد تا از ادامه زنگ زدن جلوگیری کند. البته وجود محیط بازی از سرعت اکسیداسیون می کاهد.
روند اکسیداسیون آهن از انتقال الکترون از آهن به اکسیژن آغاز می شود. واکنش اصلی کاهش اکسیژن به صورت زیر است:
به علت ایجاد یون های هیدروکسید سرعت انجام واکنش با حضور اسیدها بسیار بیشتر می شود به همین دلیل در پ هاشهای پایین سرعت زنگ زدن زیاد است. , الکترون های واکنش بالا از واکنش زیر تهیه می شود: