زنده شدن

نشط

زنده شدن. [ زِ دَ/ دِ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) زنده گردیدن. حیات یافتن. نشر. نشور. از نو حیات یافتن. زنده گشتن :
حکمت آبیست کجا مرده بدو زنده شود
حکما بر لب این آب مبارک شجرند.بنگر نبات مرده که چون زنده شد به تخم
آن کش نبود تخم چگونه فنا شده ست.این مرده لاله را که شود زنده
یم سلسبیل و محشر هامون است.سعدی اگر کشته شود در فراق
زنده شود گر بسرش بگذری.آن عزیزان چو زنده می نشود
کاج اینان دگر بمیرندی.جان بدهند در زمان ، زنده شوند عاشقان
گر بکشی و در زمان ، بر سر کشته بگذری. || در تداول ، حق بازی پیدا کردن یک فرد. حق دخول در بازی پس از آنکه از پیش مرده یعنی باخته بود در الک دولک و غیر آن. ( از یادداشت بخط مرحوم دهخدا ).
- زنده شدن آتش ؛ کنایه از روشن شدن آتش.( آنندراج ).
- زنده شدن امید ؛ روا شدن حاجت بعد از یأس. ( آنندراج ) :
امیدمرده زنده به دشنام میشود
آه از دعای من که به مرگ اثر نشست.- زنده شدن باد ؛ کنایه از حرکت کردن و موج زدن باد. ( آنندراج ) :
چو صبح سعادت برآید پگاه
شوم زنده چون باد در صبحگاه.- زنده شدن چراغ ؛ کنایه از روشن شدن چراغ. ( آنندراج ).
- زنده شدن دل ؛ شاد و خرم شدن آن :
دل زنده میشود به امید وفای یار
جان رقص می کند به سماع کلام دوست.- زنده شدن نام ؛ دوام یافتن نام. جاودان شدن نام :
گر آید یکی روشنک را پسر
شودبی گمان زنده نام پدر.

احیا