خرگوش صحرایی

خرگوش صحرایی (نام علمی: Lepus) یا خرگوش لب شکری، یک سرده از خانواده خرگوشان است. این خرگوش ها سرعت زیادی در دویدن دارند که تا ۷۲ کیلومتر بر ساعت هم می رسد.
سرده Lepus
زیرسرده Macrotolagus
Antelope jackrabbit, Lepus alleni

خرگوش صحرایی (hare)
پستانداری از خویشاوندان نزدیک خرگوش. از نظر ظاهر مشابه آن، امّا اندکی بزرگ تر است. خرگوش های صحرایی دارای گوش های بلند نوک سیاه، پاهای عقبی بلند، و دم کوتاه رو به بالایند. جنس Lepus، در خانوادۀ لپوریدا، راستۀ لاگومورفا قرار دارد. طی فصل طولانی تولید مثل، از ژوئن تا اوت، رفتارهای تعقیب و «مشت و لگدپرانی» بین افراد هر دو جنس نر و ماده دیده می شود؛ در زبان انگلیسی اصطلاح «دیوانه مثل خرگوش بهاری» از این رفتار گرفته شده است. مادر بلافاصله پس از به دنیا آوردن بچه ها، آن ها را ترک و در فاصله ای حدود ۲۰۰ متری آن ها اقامت می کند. به این ترتیب، احتمال جلب توجه بچه ها را نسبت به خود بسیار کم و به همین علت، در هر ۲۴ ساعت فقط ده دقیقه آن ها را تغذیه می کند. خرگوش های صحرایی عمدتاً شب زی اند و در طول روز برای دور ماندن از دید شکارچیان بی حرکت می مانند. برخلاف خرگوش های معمولی، خرگوش های صحرایی تونل و لانه حفر نمی کنند. بچه های تازه به دنیا آمده پشمالو و دارای چشم های بازند و در گودالی پرعلف نگهداری می شوند. بنا به تحقیقی، که از ۱۹۹۷ تا ۱۹۹۹ صورت گرفت، در بریتانیا ۷۵۲,۶۰۸ رأس خرگوش صحرایی زندگی می کنند. از جنس Lepus، در ایران فقط یک گونه خرگوش (Lepus Capensis) زیست می کند. این جونده بیشتر قسمت های گیاهان از جمله جوانه، پوست، و ریشه را می خورد.