دامگاه

حدیقة الحیوان

( اسم ) جایی که برای صید جانوران دام گذارند جای دام . یا دامگاه دیو دنیا عالم سفلی . یا دامگاه گرگ دنیا .

(اِمر. ) جایی که برای شکار کردن جانوران دام گذارند.

دامگاه. ( اِ مرکب ) دامگه. جای دام. آنجاکه دام نهند یا نهاده بود. جای دام کشیدن. ( آنندراج ). آنجا که تله گذارند یا گذارده بودند :
اهل تمیز و عقل از این دامگاه صعب
غافل نیند گرچه بدین دامگه درند.وارهان زین دامگاه غم مرا
کآرزوی آشیان می آیدم.زالیست گرگ دل که ترا دنبه می نهد
زین دامگاه گرگ فسونگر گذشتنی است.وگستاخ وار پیش دامگاه کودکان پرید. ( سندبادنامه چ استانبول ص 335 ).
با قفس قالب ازین دامگاه
مرغ دلش رفته بآرامگاه.چون شده ای بسته این دامگاه
رخنه کنش تا بدر آیی براه.یافت از دامگاه آن ددگان
کوچه راهی بکوی غمزدگان.دلش چون شدی سیر از این دامگاه
در آن خرگه آوردی آرامگاه.هوای لطف تواز بهر صید مرغ دلان
ز دامگاه رجا دانه گمان برداشت.تا هست روی خرمش ، دامست زلف پرخمش
دلها چو مرغ اندر غمش ، از دامگاه آویخته.ز حرص دانه درین دامگاه نزدیکست
که همچو مور ترا بال و پر شود پیدا.هر مرغ دل که زلف تو میسازدش هلاک
از دامگاه حادثه آزاد میکند.حاش الصید؛ گرداگرد صید درآمدن تا بدامگاه آید. ( منتهی الارب ). احواش ؛ گرداگرد صیدبر آمدن تا بدامگاه آید. ( منتهی الارب ). || کنایه از دنیا نیز هست.
- دامگاه خرد ؛ کنایه از دنیاست.
- دامگاه دیو ؛ کنایه از دنیا و عالم سفلی است. ( برهان ).
- دامگاه ستور ؛ دامگاه دیو. عالم سفلی. ( برهان ).
- دامگاه ستوران ؛ دامگاه دیو. ( آنندراج ). بمعنی دامگاه ستورست که جهان فانی و عالم سفلی باشد. ( برهان ).
- دامگاه غول ؛ دنیا. دامگه غول. دامگاه گرگ. دامگاه دیو. ( آنندراج ).

جایی که برای گرفتار ساختن جانوران دام بگذارند، جای دام: دلش چون شدی سیر از این دامگاه / در آن خرگه آوردی آرامگاه (نظامی: ۱۰۳۵ ).