زهرالود

سام , سم

( زهرآلود ) زهرآلود. [ زَ ] ( ن مف مرکب ) زهردار و آلوده به زهر. ( ناظم الاطباء ). آلوده به زهر. زهرآگین. سمی. ( از فرهنگ فارسی معین ) :
شیرمردی ، خیز و خوی شیرخوردن کن رها
تا کی این پستان زهرآلود داری در دهان.راه برداشت می دوید چو دود
سهم زد زان هوای زهرآلود.هم بدین خسروی نیم خشنود
کانگبین است سخت زهرآلود.جگرها دید مشک اندود کرده
طبرزدهای زهرآلود کرده.عجب که در عسل اززهر می کند پرهیز
حذر نمی کند از تیر آه زهرآلود.چو هرچه می رسد از دست دوست فرقی نیست
میان شربت نوشین و تیغ زهرآلود.کند مژگان زهرآلود را انگشت زنهاری
ز تأثیر نگاه تلخ چشم همچو بادامش. || مسموم. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) :
آنکه شد یک بار زهرآلود از سوراخ مار
بار دیگر گرد آن سوراخ کی آردگذر.رجوع به ماده بعد شود.

( زهرآلود ) زهرآلوده، آلوده به زهر، زهردار.