کلمه جو
صفحه اصلی

ذاذن

دانشنامه عمومی

ذاذِن (به ژاپنی: 座禅) (معنی واژگانی: توجه در حالت نشسته) به معنای مراقبه در حالت نشسته به صورت چهار زانو است که توسط بوداییان شاخهٔ ذن انجام می شود.
سوتو-ذن: در این سنت، شخص بر لبهٔ ذندو می نشیند و جهت صورت خود را رو به بیرون قرار می دهد تا حواس دیگر ذاذن گران را پرت نکند. در این حالت چیزی برای جلب حواس به خود وجود ندارد و نشستن و تنها نشستن هدف است (شیکان تازا).
رینزایی-ذن: فرد با صورت به سمت میانهٔ اتاق می نشیند و در هنگام مراقبه، توجه شخص به شمردن نفس ها یا به یک معمای بودایی (کوآن) معطوف می شود.
هدف از ذاذن رستن از رنج ها است. ورزندهٔ ذاذن می کوشد تا از راه تحقق بخشیدن به یک روان آرام و بیدار که در هجوم احساسات و توهمات نیست به رهایی از رنج برسد.
به هنگام ذاذن اندیشه های زیادی به فکر انسان می آیند. منظور از تمرین ذاذن اینست تا فرد بگذارد این اندیشه ها بیایند و بروند بدون این که فرد اهمیت چندانی برای آن ها قائل شود یا در موردشان قضاوتی بکند. با بازگشت مکرر و آرام به موضوع مراقبه (تنفس، شمارش و معمای بودایی کوآن) اندیشه ها خودبه خود نفوذ کم تری بر فرد خواهند یافت.
بوداییان ذن گرا به تمرکز فکری نشسته که در صومعه های ذن هر روز به مدت چند ساعت تمرین می شود اهمیت بسیاری می دهند.مریدان ذن ساعات بسیاری از روز را به این تمرین اختصاص می دهند.


کلمات دیگر: