ذبح اسلامی

ذبح اسلامی یا ذبیحه یا ذبح حلال به مجموعه دستورهایی گفته می شود که در دین اسلام برای طرز ذبح و آماده سازی و پخت انواع غذا توصیه شده است. ریشه قرآنی این دستورات فقهی از آیات سوره مائده و سوره بقره استخراج شده.
در اسلام، ذبح حیوانات آبزی مستثنی شده است و بیشتر در مورد پستانداران و پرندگان حلال گوشت مورد استفاده قرار می گیرد. در این روش، با جسم برنده رگ های گردنی حیوان بریده شده و خروج خون از سر و گردن صورت می گیرد. شرایط ذبح حلال به شرح زیر است:
بعضی از کشورهای غربی و غیر اسلامی، مخالف ذبح اسلامی هستند و چنین شیوه ای را برای کشتن حیوانات، عذاب دهنده می دانند امّا برخی دیگر معتقدند که اگر حیوانی به درستی ذبح شود، پس از چند ثانیه در حالتی از خماری فرومی رود و دست و پا زدنش تنها ناشی از واکنش های عصبی است.
این در حالی است که قطع نخاع حیوان در هنگام ذبح، شلیک گلوله به مغز او یا وارد آوردن شوک الکتریکی به بدنش، (که در بیشتر کشورهای غیر اسلامی انجام می شود) موجب قطع ضربان قلب می شود. در این صورت، مقداری قابل توجّه از خون در رگ ها و موی رگ ها باقی می ماند که فساد پذیری گوشت را بالا می برد. در بسیاری از منابع اسلامی، به مواردی مانند خوشرفتاری با حیوانات، تیز بودن چاقو، سرعت عمل در ذبح و… اشاره شده است تا حیوان کمتر عذاب بکشد.