کنایه از ایام بسر کردن است .
دم شمردن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
دم شمردن. [ دَ ش ِ / ش ُ م َ /م ُ دَ ] ( مص مرکب ) شمار انفاس داشتن. || کنایه از ایام بسر کردن است. ( آنندراج ) :
به آسان شماری دمی می شمار
که آسان زید مرد آسان گزار.
که بر تو دم شمرده ست و ببسته
خدای کردگارغیب دانت.
به آسان شماری دمی می شمار
که آسان زید مرد آسان گزار.
نظامی.
- دم شمردن بر کسی ؛ حساب عمر و زندگی وی کردن : که بر تو دم شمرده ست و ببسته
خدای کردگارغیب دانت.
ناصرخسرو.
و رجوع به ماده دم شود.کلمات دیگر: