جمع سنب اسب بسیار رو و تیز قدم
سنوب
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
سنوب. [ س َ ] ( ع ص ) رجل سنوب ؛ مرد خشمگین و مرد دروغگوی. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
سنوب. [ س ُ ] ( ع اِ ) ج ِ سِنِب ، اسب بسیاررو و تیزقدم. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
سنوب. [ س ُ ] ( ع اِ ) ج ِ سِنِب ، اسب بسیاررو و تیزقدم. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
سنوب . [ س َ ] (ع ص ) رجل سنوب ؛ مرد خشمگین و مرد دروغگوی . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
سنوب . [ س ُ ] (ع اِ) ج ِ سِنِب ، اسب بسیاررو و تیزقدم . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
کلمات دیگر: