مغلوب . شکست خورده
فکنده سپر
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
فکنده سپر. [ ف َ / ف ِ ک َ دَ / دِ س ِ پ َ ] ( ص مرکب ) مغلوب.( یادداشت مؤلف ). شکست خورده. تسلیم شده :
راست گفتی هزیمتی سپهند
خسته و جسته و فکنده سپر.
شرم عثمان ز رعب پیغمبر.
راست گفتی هزیمتی سپهند
خسته و جسته و فکنده سپر.
فرخی ( دیوان ص 101 ).
چه عجب داری از فکنده سپرشرم عثمان ز رعب پیغمبر.
سنائی.
کلمات دیگر: