ابن محمد بن علی خزاز رازی قمی مکنی به ابوالقاسم فقیه و اصولی و متکلم قرن چهارم هجری بود
علی خزاز
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
علی خزاز. [ ع َ ی ِ خ َزْ زا ] ( اِخ ) ابن عبدالرحمان خزاز سوسی ( شوشی )، مکنّی به ابوالعلاء. وی لغوی و از اهل شوش خوزستان بود و نزد ابوعبداﷲ محاملی به تلمذ پرداخت. ابونصر سجزی ( سگزی ) از او روایت دارد. ( ازمعجم الادباء چ مارگلیوث ج 5 ص 246 چ قاهره ج 14 ص 10 ).
علی خزاز. [ ع َ ی ِ خ َزْ زا ] ( اِخ ) ابن محمدبن علی خزاز رازی قمی ، مکنّی به ابوالقاسم. فقیه و اصولی و متکلم قرن چهارم هجری بود.او راست : 1 - الایضاح فی اصول الدین علی مذهب اهل البیت. 2 - کفایةالاثر فی النصوص علی الائمة الاثنی عشر. ( ازمعجم المؤلفین ج 7 ص 217 ). صاحب معجم المؤلفین به مآخذ ذیل نیز اشاره کرده است : فوائدالرضویه عباس قمی ج 1 ص 325. روضات الجنات خوانساری ص 388. منتهی المقال ابوعلی ص 224. تذکرةالمتبحرین ص 490. تنقیح المقال مامقانی ج 2 ص 307. وی شاگرد صدوق بن بابویه است و او را کتاب «الاثر» در امامت نیز می باشد. ( از یادداشت دهخدا ).
علی خزاز. [ ع َ ی ِ خ َزْ زا ] ( اِخ ) ابن محمدبن علی خزاز رازی قمی ، مکنّی به ابوالقاسم. فقیه و اصولی و متکلم قرن چهارم هجری بود.او راست : 1 - الایضاح فی اصول الدین علی مذهب اهل البیت. 2 - کفایةالاثر فی النصوص علی الائمة الاثنی عشر. ( ازمعجم المؤلفین ج 7 ص 217 ). صاحب معجم المؤلفین به مآخذ ذیل نیز اشاره کرده است : فوائدالرضویه عباس قمی ج 1 ص 325. روضات الجنات خوانساری ص 388. منتهی المقال ابوعلی ص 224. تذکرةالمتبحرین ص 490. تنقیح المقال مامقانی ج 2 ص 307. وی شاگرد صدوق بن بابویه است و او را کتاب «الاثر» در امامت نیز می باشد. ( از یادداشت دهخدا ).
علی خزاز. [ ع َ ی ِ خ َزْ زا ] (اِخ ) ابن محمدبن علی خزاز رازی قمی ، مکنّی به ابوالقاسم . فقیه و اصولی و متکلم قرن چهارم هجری بود.او راست : 1 - الایضاح فی اصول الدین علی مذهب اهل البیت . 2 - کفایةالاثر فی النصوص علی الائمة الاثنی عشر. (ازمعجم المؤلفین ج 7 ص 217). صاحب معجم المؤلفین به مآخذ ذیل نیز اشاره کرده است : فوائدالرضویه ٔ عباس قمی ج 1 ص 325. روضات الجنات خوانساری ص 388. منتهی المقال ابوعلی ص 224. تذکرةالمتبحرین ص 490. تنقیح المقال مامقانی ج 2 ص 307. وی شاگرد صدوق بن بابویه است و او را کتاب «الاثر» در امامت نیز می باشد. (از یادداشت دهخدا).
علی خزاز. [ ع َ ی ِ خ َزْ زا ] (اِخ ) ابن عبدالرحمان خزاز سوسی (شوشی )، مکنّی به ابوالعلاء. وی لغوی و از اهل شوش خوزستان بود و نزد ابوعبداﷲ محاملی به تلمذ پرداخت . ابونصر سجزی (سگزی ) از او روایت دارد. (ازمعجم الادباء چ مارگلیوث ج 5 ص 246 چ قاهره ج 14 ص 10).
کلمات دیگر: