گواران

( صفت ) آنچه گوارا باشد خوردنی مطبوع خوشگوار : می تلخ است جور گلعذاران که هر چندش خوری باشد گواران . ( امیر خسرو )

گواران. [ گ ُ ] ( نف ) به معنی گواراست که خوردنی لذیذ زودهضم باشد. ( برهان ). زودهضم. هر چیزمطبوع و لذیذ. ( ناظم الاطباء ). خوشگوار :
می تلخ است جور گلعذاران
که هرچندش خوری باشد گواران.
امیرخسرو ( از جهانگیری ) ( آنندراج ) ( انجمن آرا ).
کسی را باشد این شربت گواران
که داند خوردن اندر روی یاران.همی ریزی به یاری خون یاران
همین باشد سزای دوستاران
به خون بیدلان خود مکن خوی
که کس را نامد این شربت گواران.از آن میگون لبت جانا بده یک جرعه ام روزی
تو خونم نوش کردی نوش بادا و گوارانت.این کلمه در کلیله و دمنه هم به کار رفته است. رجوع به سبک شناسی بهار ج 2 ص 265 و رجوع به گوارا و گوارانیدن شود.