گواژه زدن

( مصدر ) طعنه زدن سرزنش کردن : ایا (ای . دهخدا ) گم شده و خیره و سرگشته کسائی . گواژه زده بر تو امل ریمن و محتال ( کسائی )
و به تشدید واو نیز طعنه زدن . مسخره کردن . ملامت و سرزنش کردن

گواژه زدن. [ گ َ / گ َوْ وا ژَ / ژِ زَ دَ ] ( مص مرکب ) طعنه زدن. مسخره کردن. ملامت و سرزنش کردن :
ای گم شده و خیره و سرگشته کسایی
گوّاژه زده بر تو امل ریمن و محتال.جز این داشتم امید و جز این داشتم الچخت
ندانستم کز دور گواژه زندم بخت.کسی را کجا مغز باشد بسی
گواژه نباید زدن بر کسی.گواژه همی زد پس ِ او فرود
که این نامور پهلوان را چه بود.نباید گواژه زدن بر فسوس
نه بر یافه گفتن شدن چاپلوس.گواژه همی زد چنین وز فسوس
همی خواند مهراج را نوعروس.چو چندی گواژه زدند او خموش
برآشفت و گفت این چه بانگ و خروش ؟به گستاخی درآمد کی دلارام
گواژه چند خواهی زد بیارام.