اجازه دادن یا اجازت یافتن یا صبر کردن در مفارقت .
رخصت کردن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
رخصت کردن. [ رُ ص َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) اجازه دادن. ( ناظم الاطباء ) :
صحبت کودکک ساده زنخ را مالک
نیز کرده ست ترا رخصت و داده ست جواز.
تا که کشد به دام او تهمت بال و پر زدن
مرغ دلم در آشیان رخصت بال و پر کند.
- || اجازت یافتن. مأذون شدن. اذن یافتن. اجازه بدست آوردن :
همانا کرده حاصل رخصت منع مرا امشب
که در بیرون بزمش مدعی خشنود می گردد.
صحبت کودکک ساده زنخ را مالک
نیز کرده ست ترا رخصت و داده ست جواز.
ناصرخسرو.
و اگر مروت اقتضا کند بخشیده رخصت می کنم. ( تاریخ گلستانه ). || اجازه یافتن : تا که کشد به دام او تهمت بال و پر زدن
مرغ دلم در آشیان رخصت بال و پر کند.
ملاطغرا ( از آنندراج ).
- رخصت حاصل کردن ؛ مرخص شدن. ( ناظم الاطباء ).- || اجازت یافتن. مأذون شدن. اذن یافتن. اجازه بدست آوردن :
همانا کرده حاصل رخصت منع مرا امشب
که در بیرون بزمش مدعی خشنود می گردد.
محمدقلی میلی ( از آنندراج ).
|| صبر کردن در مفارقت. ( ناظم الاطباء ).کلمات دیگر: