مونث خداع
خداعه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( خداعة ) خداعة. [ خ َدْ دا ع َ ] ( ع ص ) مؤنث خداع.
- سنون خداعة ؛ سالها که در آن نمو و افزونی کمتر باشد. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
- سنون خداعة ؛ سالها که در آن نمو و افزونی کمتر باشد. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
خداعة. [ خ َدْ دا ع َ ] (ع ص ) مؤنث خداع .
- سنون خداعة ؛ سالها که در آن نمو و افزونی کمتر باشد. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
کلمات دیگر: