از حکام عرب و از هوا داران عبد الله بن زبیر بود، از سرداران لشکر امیر المومنین علی ( ع ) در جنگ صفین
زفربن الحارث
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
زفربن الحارث. [ زُ ف َ رِ نِل ْ رِ ] ( اِخ ) از سرداران لشکر حضرت امیرالمؤمنین علی ( ع ) در جنگ صفین. رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 1 ص 545 شود.
زفربن الحارث. [ زُ ف َ رِ نِل ْ رِ] ( اِخ ) از حکام عرب و از هواداران عبداﷲبن زبیر بود و با مروانیان مخالفت می نمود، ولی در لشکرکشی عبدالملک به جانب عراق به سال 67 هَ. ق. با وساطت برادرش محمدبن مروان میان زفروعبدالملک مصالحه اتفاق افتاد. رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 2ص 134 و 147 شود.
زفربن الحارث. [ زُ ف َ رِ نِل ْ رِ] ( اِخ ) از حکام عرب و از هواداران عبداﷲبن زبیر بود و با مروانیان مخالفت می نمود، ولی در لشکرکشی عبدالملک به جانب عراق به سال 67 هَ. ق. با وساطت برادرش محمدبن مروان میان زفروعبدالملک مصالحه اتفاق افتاد. رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 2ص 134 و 147 شود.
زفربن الحارث . [ زُ ف َ رِ نِل ْ رِ ] (اِخ ) از سرداران لشکر حضرت امیرالمؤمنین علی (ع ) در جنگ صفین . رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 1 ص 545 شود.
زفربن الحارث . [ زُ ف َ رِ نِل ْ رِ] (اِخ ) از حکام عرب و از هواداران عبداﷲبن زبیر بود و با مروانیان مخالفت می نمود، ولی در لشکرکشی عبدالملک به جانب عراق به سال 67 هَ . ق . با وساطت برادرش محمدبن مروان میان زفروعبدالملک مصالحه اتفاق افتاد. رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 2ص 134 و 147 شود.
کلمات دیگر: