رخنه فتادن

یا رخنه افتادن شکاف پدید آمدن یا نااستواری و تزلزل پیدا آمدن .

رخنه فتادن. [ رَ ن َ / ن ِ ف ِ / ف ُ دَ ] ( مص مرکب ) رخنه افتادن. شکاف پدید آمدن. سوراخ پیدا شدن :
چون رخنه فتد به بام خانه
بر ابر سیه نهد بهانه. || نااستواری و تزلزل پیدا آمدن. از حالت استواری بگردیدن :
چون ز دو مصراع کند ابروان
رخنه فتد در دل پیر وجوان.و رجوع به رخنه افتادن شود.