موضعی است در شعر .
ذات احفار
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ذات احفار. [ ت ُ اَ ] ( اِخ ) موضعی است در شعر. و شاعر در وصف ابر گوید :
القی علی ذات احفار کلاکله
و شب نیرانه و انجاب یأتلق.
القی علی ذات احفار کلاکله
و شب نیرانه و انجاب یأتلق.
( المرصع ).
کلمات دیگر: