بلوکی از ولایت با خزر و خواف خراسان
پائین خواف
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
پائین خواف. [ خوا / خا ] ( اِخ ) بلوکی از ولایت باخرز و خواف خراسان. قرای آن 36 و مساحت 120 فرسنگ مربع تقریبی است. مرکز آن قصبه ٔرود است. حدّ شمالی آن میان ولایت باخرز و شرقی مرز افغانستان و جنوبی جلگه خواف و غربی بالاخواف است.
کلمات دیگر: