حاب

حاب . (ع اِ) گناه . اثم . ذنب . عصیان . جناح .

حاب . [ ب ِ ] (ع صوت ) کلمه ای است که بدان شتر نر را زجر کنند.

حاب . [ بِن ْ ] (ع ص ) حبی ّ. نعت است از حُبوّ.

حاب . [ حاب ب ] (ع ص ) سهم حاب ؛ تیری که گرد نشانه افتد. ج ، حَواب .