منزل شناس

( صفت ) ۱ - کسی که از منازل سفر آگاه است . ۲ - عارف . یا منزل پی گم کرده . عارف فانی .

منزل شناس. [ م َ زِ ش ِ ] ( نف مرکب ) آنکه توقفگاههای بین راه را شناسد. آنکه از منازل سفر آگاه باشد :
چو شه دید کآن لشکر بی قیاس
در آن ره نباشند منزل شناس.زمین را شود میل و منزل شناس
به تری و خشکی رساند قیاس.نمودند منزل شناسان راه
که چون شه کند کوچ از این کوچگاه.چو دیدند کآن پیک منزل شناس
به منزل شود بی رقیبان پاس.بدین گونه مساح منزل شناس
ز ساحل به ساحل گرفتی قیاس.تو منزل شناسی و شه راهرو
تو حقگوی و خسرو حقایق شنو. || عارف. ( آنندراج ). مرد عارف و مجرد. ( ناظم الاطباء ). رجوع به منازل شناسان شود.
- منزل شناسان پی گم کرده ؛ شناسندگان منزلی که اثر قدم آنجا دیده نمی شودو آن کنایه از عارفان و مجردان فانی باشد. ( برهان ) ( آنندراج ).