تعامل انسان و رایانه

تعامل انسان و رایانه یا اندرکنش انسان و رایانه، (به انگلیسی: Human-computer interaction) به دانش و فناوری مدرن و پرتنوع مطالعه، طراحی، اجراء، و ارزیابی سامانه های محاسباتی درگیر در محاورات و تعاملات مابین کاربران انسانی از یک سو، و رایانه ها و عامل های هوشمند نرم افزاری از سوی دیگر گفته می شود.
روش شناسی و فرایندهای طراحی واسطه ها
روش های پیاده سازی واسطه ها
تکنیک های ارزیابی و مقایسه واسطه ها
توسعه طراحی و پیاده سازی واسطه های جدید
روش های تولید نمونه اولیه
این رشته علم بررسی تعامل انسان و رایانه است. در واقع این علم نقطه تقاطععلوم رایانه و علوم رفتارشناسی طراحی و چند علم دیگر است. ارتباط و تعامل انسان و رایانه از طریق واسط اتفاق می افتد؛ که شامل نرم افزار و سخت افزار است. یک تعریف دقیق آن این است: علم تعامل انسان و رایانه یک رشته مرتبط با طراحی، ارزیابی و پیاده سازی سیستم های محاسباتی متقابل برای استفاده انسان در مطالعه پدیده های مهم پیرامون اوست. این رشته شاخه هایی از هر دو طرف درگیر را شامل می شود مثلاً گرافیک کامپیوتری، سیستم عامل، زبان های برنامه نویسی، تئوری ارتباطات و طراحی صنعتی برای قسمت کامپیوتری زبان شناسی، روانشناسی و کارایی انسان برای قسمت انسانی آن.
هدف آن تقویت تعاملات کاربر و رایانه به وسیله کاربردی تر کردن رایانه ها و مطابقت آن ها با نیاز کاربران است. به عبارت دیگر این رشته مرتبط است با:
این رشته در اوایل دههٔ نهم قرن بیستم (۱۹۸۰) میلادی به عنوان شاخه ای تخصصی از علوم کامپیوتر که با علوم شناختی، مهندسی عوامل انسانی و طراحی سر و کار دارد ایجاد شد.