کلمه جو
صفحه اصلی

منسلخ

فرهنگ فارسی

آخر ماه .

لغت نامه دهخدا

منسلخ. [ م ُ س َ ل ِ ] ( ع ص ) چیزی بیرون آینده از چیزی. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). برکنده. برکنده شده. ( یادداشت مرحوم دهخدا ).
- منسلخ شدن ؛ برکنده شدن. خلع شدن. عاری شدن : ندانستند که همان نفس اماره است که از کسوت امارگی منسلخ شده است. ( مصباح الهدایه چ همایی ص 85 ).
- منسلخ گردیدن ؛منسلخ شدن : در مقام فنای ارادت که سالک از حول و قوت خود منخلع شود و از اختیار خود منسلخ گردد، محکوم وقت باشد. ( مصباح الهدایه ایضاً ص 74 ). از لباس اجنبیت و بعد منسلخ گردند. ( مصباح الهدایه چ همایی ص 157 ). رجوع به ترکیب منسلخ شدن شود. || پوست بازکرده. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). از پوست برآمده. پوست کنده. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). || ماه به آخر رسیده. ( از ناظم الاطباء ).

منسلخ. [ م ُ س َ ل َ ] ( ع اِ ) آخر ماه. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

منسلخ . [ م ُ س َ ل َ ] (ع اِ) آخر ماه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).


منسلخ . [ م ُ س َ ل ِ ] (ع ص ) چیزی بیرون آینده از چیزی . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). برکنده . برکنده شده . (یادداشت مرحوم دهخدا).
- منسلخ شدن ؛ برکنده شدن . خلع شدن . عاری شدن : ندانستند که همان نفس اماره است که از کسوت امارگی منسلخ شده است . (مصباح الهدایه چ همایی ص 85).
- منسلخ گردیدن ؛منسلخ شدن : در مقام فنای ارادت که سالک از حول و قوت خود منخلع شود و از اختیار خود منسلخ گردد، محکوم وقت باشد. (مصباح الهدایه ایضاً ص 74). از لباس اجنبیت و بعد منسلخ گردند. (مصباح الهدایه چ همایی ص 157). رجوع به ترکیب منسلخ شدن شود. || پوست بازکرده . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). از پوست برآمده . پوست کنده . (یادداشت مرحوم دهخدا). || ماه به آخر رسیده . (از ناظم الاطباء).



کلمات دیگر: