شکفتن .
برشکفتن
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
( ~. ش ِ کُ تَ ) (مص ل . ) کنایه از: شادمان شدن ، به هیجان آمدن .
لغت نامه دهخدا
برشکفتن. [ ب َ ش ِ ک ُ ت َ ] ( مص مرکب ) شکفتن :
شهنشه ز شادی چو گل برشکفت
بخندید در روی درویش و گفت.
که چیزش ببخشید و چیزش نگفت.
شهنشه ز شادی چو گل برشکفت
بخندید در روی درویش و گفت.
سعدی.
ملک زین حکایت چنان برشکفت که چیزش ببخشید و چیزش نگفت.
سعدی.
و رجوع به شکفتن شود.کلمات دیگر: