(اُ دَ ) [ ع . ] (ص . اِ. ) جِ ادیب ، مردمان دارای ادب و فرهنگ .
ادباء
فرهنگ معین
لغت نامه دهخدا
ادباء. [ اُ دَ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ ادیب. ادب دارندگان. ادب دهندگان. ( غیاث اللغات ) : اکناف و الطاف ایشان مقصد غرباء و ادباء اطراف شده. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 275 ).
ادباء. [ اِ ] ( ع مص ) اِدباءِ عَرْفَج ؛ بسیار برگ آوردن شوره گیاه ، چنانکه ملخ مانند گردد. ( منتهی الارب ).
ادباء. [ اِ ] ( ع مص ) اِدباءِ عَرْفَج ؛ بسیار برگ آوردن شوره گیاه ، چنانکه ملخ مانند گردد. ( منتهی الارب ).
ادباء. [ اِ ] (ع مص ) اِدباءِ عَرْفَج ؛ بسیار برگ آوردن شوره گیاه ، چنانکه ملخ مانند گردد. (منتهی الارب ).
ادباء. [ اُ دَ] (ع ص ، اِ) ج ِ ادیب . ادب دارندگان . ادب دهندگان . (غیاث اللغات ) : اکناف و الطاف ایشان مقصد غرباء و ادباء اطراف شده . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 275).
کلمات دیگر: