مونث هجین
هجینه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( هجینة ) هجینة. [ هََ ن َ ] ( ع ص ) مؤنث هجین. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). ج ، هُجن ، هجائن ، هِجان. ( اقرب الموارد ). رجوع به هجین شود.
هجینة. [ هََ ن َ ] (ع ص ) مؤنث هجین . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). ج ، هُجن ، هجائن ، هِجان . (اقرب الموارد). رجوع به هجین شود.
کلمات دیگر: