مترادف بزمگاه : بزمگه، بزمه، مجلس عیش ونوش ، عشرتکده، عشرتگاه
متضاد بزمگاه : رزمگاه، رزمگه، ماتمکده، ماتم سرا
بزمگاه
مترادف بزمگاه : بزمگه، بزمه، مجلس عیش ونوش ، عشرتکده، عشرتگاه
متضاد بزمگاه : رزمگاه، رزمگه، ماتمکده، ماتم سرا
فارسی به انگلیسی
مترادف و متضاد
۱. بزمگه، بزمه، مجلسعیشونوش ≠ رزمگاه، رزمگه
۲. عشرتکده، عشرتگاه ≠ ماتمکده، ماتمسرا
فرهنگ فارسی
بزمگه، مجلس عیش و عشرت، جای جشن و مهمانی
( اسم ) ۱- مجلس شراب و جشن و جای عیش و شادمانی و ضیافت خانه .
( اسم ) ۱- مجلس شراب و جشن و جای عیش و شادمانی و ضیافت خانه .
فرهنگ معین
(بَ ) (اِمر. ) مجلس شراب و جشن و جای عیش و شادمانی و ضیاف خانه .
لغت نامه دهخدا
بزمگاه. [ ب َ ] ( اِمرکب ) مجلس شراب و جشن و جای عیش و مهمانی باشد. ( برهان ). جای که در آن بزم واقع شود. از عالم ِ [یعنی از قبیل ِ] منزلگاه و مجلسگاه. ( آنندراج ). مجلس شراب. ( انجمن آرای ناصری ). بزمگه. بزم. مجلس شراب. جای مهمانی و باده پیمایی. ( یادداشت بخط دهخدا ) :
بقلب اندرون بیژن تیزچنگ
همی بزمگاه آمدش جای جنگ.
بیاور که ما را ببزمست راه.
گران شد بدینسان سر از رزمگاه.
بکوشش توانمْش کردن تباه.
شیر دمنده ای چو درآئی بکارزار.
در این نغز تابوت هم جای اوست.
این ابلهان که در طلب جام کوثرند.
به رزمگاه تو خانان و ایلکان حُجّاب.
همچو قضا کامکار همچو قدر کامران.
با هزاران هزار زینت و ناز
بر سر بزمگاه خود شد باز.
عطارد را ببرج ماه بردند.
که آباد باد از تو این بزمگاه.
شد آراسته حلقه بزمگاه.
گلشنی پیرامنش چون روضه دارالسلام.
از حریفان و جام مالامال.
خالی مباد عرصه این بزمگاه از او.
فلک همیشه چو فانوس پاسبان تو باد.
بپخت وبخوردند و می خواستند
بقلب اندرون بیژن تیزچنگ
همی بزمگاه آمدش جای جنگ.
فردوسی.
که روشن شدی زو همه بزمگاه بیاور که ما را ببزمست راه.
فردوسی.
شما را از آسایش و بزمگاه گران شد بدینسان سر از رزمگاه.
فردوسی.
به زهراب شمشیر در بزمگاه بکوشش توانمْش کردن تباه.
فردوسی.
باغ شکفته ای چو درآئی ببزمگاه شیر دمنده ای چو درآئی بکارزار.
فرخی.
همین بزمگاه دلارای اوست در این نغز تابوت هم جای اوست.
( گرشاسب نامه ص 134 ).
در بزمگاه مالک ساقی زمانه انداین ابلهان که در طلب جام کوثرند.
ناصرخسرو.
به بزمگاه تو شاهان و خسروان خدّام به رزمگاه تو خانان و ایلکان حُجّاب.
مسعودسعد.
وز بر آن بزمگاه نوبتی خسروی همچو قضا کامکار همچو قدر کامران.
خاقانی.
بفرمود تا بزمگاه اوبه تعبیه خیول و تغشیه فیول بیاراستند. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 332 ).با هزاران هزار زینت و ناز
بر سر بزمگاه خود شد باز.
نظامی.
مرا در بزمگاه شاه بردندعطارد را ببرج ماه بردند.
نظامی.
ثنا گفت بر گاه و بر بزم شاه که آباد باد از تو این بزمگاه.
نظامی.
چو شاهان نشستند در بزم شاه شد آراسته حلقه بزمگاه.
نظامی ( از آنندراج ).
بزمگاهی دل نشان چون قصر فردوس برین گلشنی پیرامنش چون روضه دارالسلام.
حافظ.
عرصه بزمگاه خالی مانداز حریفان و جام مالامال.
حافظ.
حافظ که ساز مطرب عشاق ساز کردخالی مباد عرصه این بزمگاه از او.
حافظ.
تو شمع مهر فروغی و بزمگاه وجودفلک همیشه چو فانوس پاسبان تو باد.
کلیم ( از آنندراج ).
- بزمگاه آراستن ؛ بزم آراستن. مجلس عیش و عشرت و مهمانی ساختن : بپخت وبخوردند و می خواستند
بزمگاه . [ ب َ ] (اِمرکب ) مجلس شراب و جشن و جای عیش و مهمانی باشد. (برهان ). جای که در آن بزم واقع شود. از عالم ِ [یعنی از قبیل ِ] منزلگاه و مجلسگاه . (آنندراج ). مجلس شراب . (انجمن آرای ناصری ). بزمگه . بزم . مجلس شراب . جای مهمانی و باده پیمایی . (یادداشت بخط دهخدا) :
بقلب اندرون بیژن تیزچنگ
همی بزمگاه آمدش جای جنگ .
که روشن شدی زو همه بزمگاه
بیاور که ما را ببزمست راه .
شما را از آسایش و بزمگاه
گران شد بدینسان سر از رزمگاه .
به زهراب شمشیر در بزمگاه
بکوشش توانمْش کردن تباه .
باغ شکفته ای چو درآئی ببزمگاه
شیر دمنده ای چو درآئی بکارزار.
همین بزمگاه دلارای اوست
در این نغز تابوت هم جای اوست .
در بزمگاه مالک ساقی زمانه اند
این ابلهان که در طلب جام کوثرند.
به بزمگاه تو شاهان و خسروان خدّام
به رزمگاه تو خانان و ایلکان حُجّاب .
وز بر آن بزمگاه نوبتی خسروی
همچو قضا کامکار همچو قدر کامران .
بفرمود تا بزمگاه اوبه تعبیه ٔ خیول و تغشیه ٔ فیول بیاراستند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 332).
با هزاران هزار زینت و ناز
بر سر بزمگاه خود شد باز.
مرا در بزمگاه شاه بردند
عطارد را ببرج ماه بردند.
ثنا گفت بر گاه و بر بزم شاه
که آباد باد از تو این بزمگاه .
چو شاهان نشستند در بزم شاه
شد آراسته حلقه ٔ بزمگاه .
بزمگاهی دل نشان چون قصر فردوس برین
گلشنی پیرامنش چون روضه ٔ دارالسلام .
عرصه ٔ بزمگاه خالی ماند
از حریفان و جام مالامال .
حافظ که ساز مطرب عشاق ساز کرد
خالی مباد عرصه ٔ این بزمگاه از او.
تو شمع مهر فروغی و بزمگاه وجود
فلک همیشه چو فانوس پاسبان تو باد.
- بزمگاه آراستن ؛ بزم آراستن . مجلس عیش و عشرت و مهمانی ساختن :
بپخت وبخوردند و می خواستند
یکی بزمگاه نو آراستند.
بیاراست خرم یکی بزمگاه
بسر برنهاد آن کیانی کلاه .
- بزمگاه روشن ساختن ؛ روشن کردن بزم . مجلس عیش را روشن ساختن :
درفش بزرگان و پیل و سپاه
بسازید روشن یکی بزمگاه .
- بزمگاه ساختن ؛ مجلس بزم آراستن . مجلس عیش و عشرت و مهمانی چیدن :
بروز نخستین یکی بزمگاه
بسازد شما را دهد پیشگاه .
بقلب اندرون بیژن تیزچنگ
همی بزمگاه آمدش جای جنگ .
فردوسی .
که روشن شدی زو همه بزمگاه
بیاور که ما را ببزمست راه .
فردوسی .
شما را از آسایش و بزمگاه
گران شد بدینسان سر از رزمگاه .
فردوسی .
به زهراب شمشیر در بزمگاه
بکوشش توانمْش کردن تباه .
فردوسی .
باغ شکفته ای چو درآئی ببزمگاه
شیر دمنده ای چو درآئی بکارزار.
فرخی .
همین بزمگاه دلارای اوست
در این نغز تابوت هم جای اوست .
(گرشاسب نامه ص 134).
در بزمگاه مالک ساقی زمانه اند
این ابلهان که در طلب جام کوثرند.
ناصرخسرو.
به بزمگاه تو شاهان و خسروان خدّام
به رزمگاه تو خانان و ایلکان حُجّاب .
مسعودسعد.
وز بر آن بزمگاه نوبتی خسروی
همچو قضا کامکار همچو قدر کامران .
خاقانی .
بفرمود تا بزمگاه اوبه تعبیه ٔ خیول و تغشیه ٔ فیول بیاراستند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 332).
با هزاران هزار زینت و ناز
بر سر بزمگاه خود شد باز.
نظامی .
مرا در بزمگاه شاه بردند
عطارد را ببرج ماه بردند.
نظامی .
ثنا گفت بر گاه و بر بزم شاه
که آباد باد از تو این بزمگاه .
نظامی .
چو شاهان نشستند در بزم شاه
شد آراسته حلقه ٔ بزمگاه .
نظامی (از آنندراج ).
بزمگاهی دل نشان چون قصر فردوس برین
گلشنی پیرامنش چون روضه ٔ دارالسلام .
حافظ.
عرصه ٔ بزمگاه خالی ماند
از حریفان و جام مالامال .
حافظ.
حافظ که ساز مطرب عشاق ساز کرد
خالی مباد عرصه ٔ این بزمگاه از او.
حافظ.
تو شمع مهر فروغی و بزمگاه وجود
فلک همیشه چو فانوس پاسبان تو باد.
کلیم (از آنندراج ).
- بزمگاه آراستن ؛ بزم آراستن . مجلس عیش و عشرت و مهمانی ساختن :
بپخت وبخوردند و می خواستند
یکی بزمگاه نو آراستند.
فردوسی .
بیاراست خرم یکی بزمگاه
بسر برنهاد آن کیانی کلاه .
فردوسی .
- بزمگاه روشن ساختن ؛ روشن کردن بزم . مجلس عیش را روشن ساختن :
درفش بزرگان و پیل و سپاه
بسازید روشن یکی بزمگاه .
فردوسی .
- بزمگاه ساختن ؛ مجلس بزم آراستن . مجلس عیش و عشرت و مهمانی چیدن :
بروز نخستین یکی بزمگاه
بسازد شما را دهد پیشگاه .
فردوسی .
فرهنگ عمید
مجلس عیش و عشرت، جای جشن و مهمانی و باده گساری.
کلمات دیگر: