بزیچه

بزکوچک، بزغاله، بچه بز، بزبچه
( اسم ) ۱- بزغاله . ۲- سه پای. قصاب و سلاخ . ۳- ( اسم ) برج جدی .

(بُ چِ ) (اِمصغ . ) ۱ - بزغاله . ۲ - سه پایة قصاب و سلاخ .

بزیچه. [ ب ُ چ َ / چ ِ ] ( اِ مصغر ) ( از: بز + -یچه ، علامت تصغیر چون دریچه ). ( حاشیه برهان چ معین ). بزغاله را گویند، و بعربی حلان و حُلام خوانند و حلوان غلط است. ( برهان ) ( انجمن آرای ناصری ) ( آنندراج ). بزغاله و بچه بز و کفجول. ( ناظم الاطباء ). نحله. بز خرد. عناق. ( یادداشت بخط دهخدا ) :
این بزیچه که آن گیاه بچرد
بدل شیر، خون خورد هموار.ازین بزیچه بسته دهن چرا ترسی
که هرگزش نه چراخور بود نه آبشخور.مخالفان ترا چون بزیچه سلاخ
سه پایه از علمت باد و چارسو مسلخ .سلطان گردون تاخته تیر از کمان انداخته
صید از بزیچه ساخته وز صید خنجر سوخته. || ( اِ مرکب ) سه پایه قصاب و سلاخ را نیز گویند. ( برهان ) ( آنندراج ). کنده قصابان. ( ناظم الاطباء ) :
مخالفان ترا چون بزیچه سلاخ
سه پایه از علمت باد و چارسو مسلخ.|| ( اِخ ) برج جدی. ( برهان ) ( انجمن آرای ناصری ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). بزغاله فلک.برج تیس. ( یادداشت بخط دهخدا ).

بز کوچک، بزغاله، بچه بز، بزبچه.