نشستن . نشسته شدن . یا نشانیدن .
بنشاستن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بنشاستن. [ ب ِ ت َ ] ( مص ) نشستن. ( از برهان ) ( از آنندراج ). نشسته شدن. ( ناظم الاطباء ) :
فاختگان همبر بنشاستند
نای زنان بر سر شاخ چنار.
ور بشایستی که دینی گستریدی هر خسی
کردگار این جهان پیغمبری ننشاستی.
فاختگان همبر بنشاستند
نای زنان بر سر شاخ چنار.
منوچهری.
|| نشانیدن. ( ناظم الاطباء ) : ور بشایستی که دینی گستریدی هر خسی
کردگار این جهان پیغمبری ننشاستی.
ناصرخسرو.
کلمات دیگر: