هوشنگ چالنگی

هوشنگ چالنگی (زاده ۱۳۲۰ خورشیدی در مسجد سلیمان)، شاعر معاصر اهل ایران است. او در کنار شاعرانی چون احمدرضا احمدی، بهرام اردبیلی، مجید فروتن، پرویز اسلامپور و بیژن الهی «شعر موج نو» و در ادامهٔ آن «شعر دیگر» را پایه گذاری کردند. وی فرزند رحمان چالنگی شاه امیری (ازطوایف اصلی ایل ممبینی) ازملاکین و بزرگان ایل ممبینی می باشد که پدرایشان هم زمان بااکتشاف نفت از زادگاه خود روستای لاکم از توابع شهر باغ ملک به مسجدسلیمان آمدند و همه باغهای لاکم به نام پدرایشان می شناسند..
آن جا که می ایستی، تهران: نشر سالی، ۱۳۸۰
نزدیک با ستارهٔ مهجور، اهواز: انتشارات صمد، ۱۳۸۱
زنگولهٔ تنبل، تهران: نشر سالی، ۱۳۸۳
آبی ملحوظ، تهران: نشر سالی، ۱۳۸۷
گزینهٔ اشعار، تهران: انتشارات مروارید، ۱۳۹۱
هوشنگ چالنگی در سال ۱۳۲۰ در مسجدسلیمان به دنیا آمد. وی به مدت سی سال در آموزش و پرورش مسجدسلیمان مشغول به تدریس بود. جمشید چالنگی برادر اوست.
چالنگی نخستین بار توسط «احمد شاملو» در مجلهٔ خوشه به جامعهٔ ادبی ایران معرفی شد. اما چالنگی پس از تقابل با شعر شاملو به جرگهٔ شعر دیگر پیوست و این باعث شد شعر او دچار تغییرات نحوی زبان شده و تمامیت معماری آن را تحت تأثیر قرار گیرد.
دوران تحولات اجتماعی جامعهٔ ایران در دههٔ ۱۳۶۰ شعر او را نیز تحت تأثیر قرار داد و او را به سکوت کشاند. چالنگی در آن دوره نسبت به دوران جوانی اش کار خاصی ننوشت.