تئاتر روایی (به آلمانی: Episches Theater) گونه ای از ساختار تئاتر است که نخستین بار اروین پیسکاتور، کارگردان آلمانی آن را ابداع کرد و برتولت برشت نماینده شاخص این نوع تئاتر می باشد.
هاشک. سرباز خوب شویک.
برتولت برشت. ننه دلاور و فرزندان او و اپرای سه پولی.
عدم ارتباط حسی بین مخاطب و اثر و جایگزینی رابطهٔ فکری و عقلانی (از طریق بیگانه سازی) و همچنین روایت داستان به جای وقوع داستان و قطع کردن نمایش در جاهایی که امکان رابطه و پیوند حسی نمایشنامه و مخاطب وجود دارد از مشخصات این ساختمان نمایشی است.در این روش سعی نویسنده، کارگردان و بازیگر روایت کردن درام بجای تجسم کردن آن برای تماشاچی است.گاهی در فارسی به آن تئاتر حماسی می گویند که ترجمه دقیقی نیست.
تئاتر روایی برتولت برشت با استفاده از یک راوی در بطن نمایشنامه و متن های توصیفی خارج از دیالوگ و نیز چکیده ای از وقایع هر صحنه در آغاز پرده که با هدف زدودن هیجان درنزد تماشاگر صورت می گیرد، در صدد برانگیختن قوه تفکر تماشاگر است و او را به تقابل با آنچه که بر روی صحنه، نما یش داده می شود، وامیدارد. موضوعات نمایشنامه های برشت برگرفته از واقعیات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی حاکم اند. برشت تماشاگر خود را وارد دنیایتماشاگر حقیقی می کند و به چالش با آن فرا می خواند. نمایشنامه های برشت با آنچه که بر روی صحنه نمایش داده می شود و به گونه ای بیانگر وانعکاس شر ایط واقعی حاکم در جامعه است، موافق نیست، بنابراین باید روند نمایشنامه تحرک لازم را در وی برای مقابله با شرایط اجتماعی حاکم ایجاد کند. هدف برشت نشان دادن یک رفتار اجتماع ی خاص، در یک محیط اجتماعی خاص است که باید از دید تماشاگر به صورت انتقادی مورد توجه قرار گیرد.
برشت خود می گوید:((متن باید طنزآلود باشد... وظیفه طنز طرح و توصیف اخلاقیات است. متن نباید احساسی یا اخلاقی باشد بلکه باید اخلاقیات و احساسات را نشان دهد))
هاشک. سرباز خوب شویک.
برتولت برشت. ننه دلاور و فرزندان او و اپرای سه پولی.
عدم ارتباط حسی بین مخاطب و اثر و جایگزینی رابطهٔ فکری و عقلانی (از طریق بیگانه سازی) و همچنین روایت داستان به جای وقوع داستان و قطع کردن نمایش در جاهایی که امکان رابطه و پیوند حسی نمایشنامه و مخاطب وجود دارد از مشخصات این ساختمان نمایشی است.در این روش سعی نویسنده، کارگردان و بازیگر روایت کردن درام بجای تجسم کردن آن برای تماشاچی است.گاهی در فارسی به آن تئاتر حماسی می گویند که ترجمه دقیقی نیست.
تئاتر روایی برتولت برشت با استفاده از یک راوی در بطن نمایشنامه و متن های توصیفی خارج از دیالوگ و نیز چکیده ای از وقایع هر صحنه در آغاز پرده که با هدف زدودن هیجان درنزد تماشاگر صورت می گیرد، در صدد برانگیختن قوه تفکر تماشاگر است و او را به تقابل با آنچه که بر روی صحنه، نما یش داده می شود، وامیدارد. موضوعات نمایشنامه های برشت برگرفته از واقعیات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی حاکم اند. برشت تماشاگر خود را وارد دنیایتماشاگر حقیقی می کند و به چالش با آن فرا می خواند. نمایشنامه های برشت با آنچه که بر روی صحنه نمایش داده می شود و به گونه ای بیانگر وانعکاس شر ایط واقعی حاکم در جامعه است، موافق نیست، بنابراین باید روند نمایشنامه تحرک لازم را در وی برای مقابله با شرایط اجتماعی حاکم ایجاد کند. هدف برشت نشان دادن یک رفتار اجتماع ی خاص، در یک محیط اجتماعی خاص است که باید از دید تماشاگر به صورت انتقادی مورد توجه قرار گیرد.
برشت خود می گوید:((متن باید طنزآلود باشد... وظیفه طنز طرح و توصیف اخلاقیات است. متن نباید احساسی یا اخلاقی باشد بلکه باید اخلاقیات و احساسات را نشان دهد))
wiki: تئاتر روایی