دو حکبه بهم پیوسته خرد یا بزرگ که بر دوسوی اسب و استر یا بر دو سوی پشت و پیش یک دوش آدمی آویخته شود و در آن مایحتاج نهند
حکبه خورجین
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
حکبه خورجین. [ ح َ ب َ / ب ِ خوَرْ / خُرْ ]( اِ مرکب ) دو حکبه بهم پیوسته خرد یا بزرگ که بر دو سوی اسپ و استر و جز آن یا بر دو سوی پشت و پیش یک دوش آدمی آویخته شود. و در آن مایحتاج نهند. تلی.
کلمات دیگر: