ارزوهای بزرگ

آرزوهای بزرگ. آرزوهای بزرگ، در ترجمه صحیح توقعات بزرگ یا انتظارات بزرگ (به انگلیسی: Great Expectations)، رمانی است از چارلز دیکنز، نویسنده شهیر انگلیسی، که ابتدا به صورت داستان دنباله دار از دسامبر ۱۸۶۰ تا اوت ۱۸۶۱ میلادی در هفته نامه «سراسر سال» به چاپ رسید. وقایع این کتاب که به صورت خودزندگی نامه از قول شخصیت اصلی داستان، کودکی یتیم موسوم به «پیپ» نگاشته شده است، از سال ۱۸۱۲، هنگامی که او هفت سال دارد، تا زمستان ۱۸۴۰ اتفاق می افتد. آرزوهای بزرگ را می توان به نوعی زندگی نامهٔ خودنوشت شخص دیکنز نیز دانست که همچون آثار دیگرش تجربیات تلخ و شیرین او از زندگی و مردم را نمایان می سازد.
آرزوهای بزرگ در وب گاه بیبلیومانیا
پیپ هفت ساله، زندگی محقر و فروتنانه ای را در کلبه ای روستایی، با خواهری بدخلق و سختگیر و شوهر خواهرش «جو گارگِری» آهنگری پرتوان اما مهربان و نرم خو، می گذراند. او که روزی برای سر زدن به قبر مادر و پدرش به گورستان می رود، به طور اتفاقی با یک زندانی فراری محکوم به اعمال شاقه به نام «آبل مگویچ» روبرو می شود. آن زندانی، داستانی ترسناک برای کودک سر و هم می کند تا او نانی برای رفع گرسنگی و سوهانی برای رهایی خویش از غل و زنجیری که به دست و پایش بسته است، بیاورد. پیپ هم از روی ناچاری و هم از دل رحمی او را یاری می کند.
مدت زمانی از آن ماجرا می گذرد و پیپ کوچک، توسط زنی میانسال و ثروتمند موسوم به «میس هاویشام» (یکی از استادانه ترین شخصیت های خلق شده توسط دیکنز) اجیر می شود تا گهگاه برای همنشینی و سرگرم نمودنش پیش او بیاید. هاویشام که در گذشته ای دور و به هنگام عروسی، معشوقش او را بیرحمانه ترک گفته، از آن زمان، به زنی دلسرد و انتقام جو بدل گشته است. او «اِستِلا»، دخترکی زیبا، اما گستاخ و مغرور را به فرزندی پذیرفته است تا به او بیاموزد که چگونه مردان را به بازی گرفته و بدینسان انتقام خویش را توسط او از مردان بستاند. پیپ کوچک در آن خانه به استلا دل می بندد و تحت تأثیر توهین ها و آزارهای دخترک، نخستین آرزوهایش مبنی بر ترک زندگی محقر و روستایی و زیستن چون نجیب زادگان، در او نقش می بندد.
پیپ، سال ها نزد جو گارگِری شاگردی می کند تا به عنوان یک آهنگر امرار معاش نماید اما اتفاقی زندگی او را دگرگون می کند. حقوقدانی در لندن به نام «جَگرز» به او اطلاع می دهد که یک ولینعمت ناشناس، هزینه تعلیم و تربیت او را برای رفتن به لندن و آموختن فرهنگ افراد متشخص، متقبل شده و پس از آن ثروت کلانی به او خواهد رسید. به این ترتیب قهرمان نخست داستان، روستا و شوهر خواهر دوست داشتنی خود را ترک می کند تا به آرزوهای بزرگ خویش که یافتن تشخص و لیاقت برای دستیابی به استلا است، برسد. او در طول زندگی در لندن، بسیاری از آداب و رسوم زندگی شهری همچون طرز رفتار، لباس پوشیدن و مشارکت در انجمن اشخاص فرهیخته و با فرهنگ را می آموزد و استلای محبوبش نیز که اکنون مردان زیادی خواهان او هستند، با تجاربی مشابه، دست و پنجه نرم می کند. پیپ این بار به استلا اظهار عشق می کند ولی استلا به او می گوید که لیاقت عشق پیپ را ندارد و به «بنتلی درامل»، مردی پست فطرت، دل بسته است.

---

---

---

---

---

---

---

---

آرزوهای بزرگ. آرزوهای بزرگ (Great Expectations)
عنوان ترجمۀ فارسی رمانی از چارلز دیکنز(۱۸۱۲ـ۱۸۷۰)، نویسنده مشهور انگلیسی. این رمان در ۱۸۶۱ به انگلیسی منتشرشده و داستان آن دربارۀ نوجوانی به نام فیلیپ پیریپ، معروف به پیپ، بود، که با خواهر بداخلاق و شوهرخواهر مهربان خود، جو گارْگِریآهنگر، زندگی می کرده و زندانی فراریی را یاری داده است. پیپ در جست وجوی ثروت به خانۀ بیوه ای پیرسال به نام هاویشام، زنی که شوهرش وی را در شب عروسی رها کرده و کینۀ مردان را به دل گرفته است، راه پیدا می کند. این زن به استلای زیبارو چگونگی شکنجۀ مردان را می آموزد. پیپ با دلدادگی به استلا و ثروت همان زندانی فراری، راهی لندن می شود. پس از دیدار با ولی نعمت خود و نیز ازدواج استلا، با کسی دیگر، پیپ از روزگار درس سادگی می آموزد، و نزد جو بازمی گردد و به آهنگری مشغول می شود. استلا نیز چندی بعد به او می پیوندد و زندگی ساده ای با او در پیش می گیرد.

آرزوهای بزرگ. آرزوهای بزرگ (به انگلیسی: Great Expectations)، رمانی است از چارلز دیکنز، نویسنده شهیر انگلیسی، که ابتدا به صورت داستان دنباله دار از دسامبر ۱۸۶۰ تا اوت ۱۸۶۱ میلادی در هفته نامه «سراسر سال» به چاپ رسید.
• «فامیلی من پیریپ بود و اسمم فیلیپ اما از بچگی از این دو تا اسم فقط توانستم اسم پیپ را بسازم و روی خودم بگذارم. برای همین کم کم همه پیپ صدایم کردند. من اصلاً پدر و مادرم را ندیدم. قبر آن ها در گورستانی تاریک و پوشیده از علف در یک کلیسا بود. روی سنگ قبرشان هم چیزهایی نوشته بودند. از روی حروف اسم پدرم روی سنگ قبر، فکر می کردم لابد پدرم مردی چهارشانه و تنومند بوده و موهای مشکی و وز وزی داشته است. از شکل حروف اسم مادرم هم حدس زدم که او حتماً زن مریض حالی بوده و صورتش کک و مک داشته است.»• «گوش کن پسرم، من تو را بزرگ نکرده ام که مردم را تا سر حد مرگ آزار دهی. در رودخانه، کشتی هایی روی آبند که به عنوان زندان استفاده می شوند. افرادی که قتل و غارت می کنند، در این کشتی ها زندانی می گردند. آن ها گاهی اوقات برای سال ها آن جا نگهداری می شوند. آن ها همیشه زندگی بزهکارانهٔ خود را با سؤال پیچ کردن مردم شروع می کنند. حالا برو بخواب.»• «دری که به سوی زندگی باز می شود، به طرف انسان نمی آید، بلکه انسان باید به سوی آن برود.»